Berichten
naar
homepage
Laatst bijgewerkt op:
Oude berichten worden direct verwijderd:
Geplaatst op Zie mededelingen
3 januari 2022 : In de
koempelmis van 23 januari 2022 misintentie voor Chris Boonstra ex mijnmeter en
Sjaak Stoffels Staatsmijn Wilhelmina. Joep Hodenius mijn Willem Sophia
8 december 2021 :
koempelmis 23 januari 2021 Klik hier ls
27 november :
Zie bij onderwerp Gedichten Frans Stollman
Heilige Barbara
13 september 2021 :
Weelderige groei planten en bomen op steenbergen. Na
een door mij grondig ingesteld onderzoek heb ik ontdekt dat dit te danken is aan
het leeg gieten van de kiebels (strondemmers) die kwamen van ondergronds. De
koempels die verantwoordelijk waren voor die emmers noemden wij Kiebelmajoor!!
11 juli 2021 :
Gedichten Wiel Roeselers op link Kompels in mijn site
4 juli 2021 :
pioniers na de
mijnsluiting
Tekst uitstervend Ras
4 juni 2021 :
Boterhammenstaking bericht 26 juni 1945 zie
Dammer bij link foto’s
Terwinselen. Klik op gedicht
Kleine
reportage herdenking Rampmijn le Bois du Cazier klik hier
Koempelmissen
wil organiseren kan ik u van dienst zijn. De webmaster.
Koempelmissen vangen aan om 11.00uur !!!
Koempelmissen jaar 2022
Landgraaf Aanvang 11.00 uur
Zie verder de tabel met uitvoerenden
Petrus en
Paulus Kerkstraat (Schaesberg) Landgraaf
Aanvang 11.00 uur
Zondag 23
januari 2022
Zondag 13
februari
Zondag 13
maart
Zondag 24
april
Zondag 29
mei
Zondag 26
juni
Zondag 17
juli
Zondag 28
augustus
Zondag 18
september
Zondag 16
oktober
Zondag 13
november
Zondag 4
december
Koempel Mis van 23 januari 2023 aanvang 11 uur
Vandaag gedenken wij alle verongelukte mijnwerkers 51
onder- en 9 bovengronds van de mijn Oranje Nassau II zetel Schaesberg en
bidden ook voor hun nabestaanden.
Een intentie voor de onlangs overleden oud Koempels
Chris Boonstra en Sjaak Stoffels Staatsmijn Wilhelmina, Joep Hodenius Willem
Sophiamijn die altijd aanwezig waren in deze missen.
Ook bidden wij voor de slachtoffers van de overige
mijnen en degenen die overleden zijn aan de gevolgen van de beroepsziekte -
stoflongen en asbest en daar nu nog aan lijden.
Velen hebben ook te maken gehad met lichamelijk lijden
-invaliditeit.
Parkstad Saxofoonkwartet zorgt al jaren voor de
prachtige klanken.
In verband met de contacten ontstaan in
Turkije wordt ook voor de 8 mijnwerkers die op 8 januari
2013 in Kozlu, 31 januari 1990 5 in Amasra en 8 op 31 januari in Kozlu verongelukten
gebeden.
Laat ook hen die dit gevaarlijke beroep nu nog
uitoefenen gezond en wel huiswaarts keren.
De slachtoffers zien wij niet maar zij zijn wel onder
ons.
Al jaren worden deze koempelmissen gehouden. Van vele
trouwe bezoekers hebben wij afscheid moeten nemen wegens overlijden, ziekte of
gebreken.
Laten wij ook voor hen bidden.
Zij die niet meer in staat zijn te komen kunnen hier
kracht uit putten.
U bent iedere derde zondag van de maand welkom.
Pastoor Freek Jongen gaat voor in deze
Eucharistieviering.
Plaats van samenkomst Parochiekerk Petrus en
Paulus Kerkstraat Landgraaf
Verdere inlichtingen www.mijnbouwwim.nl
|
Zondag |
Zetel |
Ondergronds
verongelukt |
Bovengronds
verongelukt |
Gezelschap Na
belsignaal 2 maal 4 +1 en 2 aanvang heilige mis e(www.mijnbouwwim.nl)n
inzet muziek door gezelschap |
Der
Steigerkommt Deze 3
strofen |
|
23 januari |
Oranje
Nassau II |
52 |
9 |
Parkstad
Saxofoonkwartet |
Ja |
|
13
februari |
Oranje
Nassau I |
73 |
38 |
Harpe Davids. |
Ja |
|
13
maart |
Staatsmijn
Hendrik |
128 |
24 |
Gemengd Koor Petrus en
Paulus |
Ja |
|
24 april |
Oranje
Nassau III |
76 Noemen:
Jan Beckers |
7 |
Mandoline ensemble Kerkrade |
Ja |
|
29 mei |
Maurits |
130 |
65 waarvan
12 op de cokesfabriek |
Ja |
|
|
26 juni |
Laura |
98 |
24 |
Gregoriaans koor P&P |
Ja |
|
17 juli |
Wilhelmina |
104 |
23 |
ja |
|
|
28 augustus |
Emma |
172 |
40 |
Wiel
Sijstermans |
ja |
|
18 september |
Julia |
44 |
12 |
dameskoor P&P |
ja |
|
16 oktober |
Domaniale |
140 |
28 |
Cantara
Valkenburg |
Ja |
|
13 november |
Willem
Sophia |
76 |
15 |
sopraan Karen Coenen |
Ja |
|
4
december |
Barbara-
en Koempelmis Oranje Nassau IV |
27 |
3 |
Fanfare
Sint Barbara Glück Auf, Landgraaf |
Ja |
|
1. Glück auf! Glück auf! |
2.
Hat's angezünd't, |
6. Und kehr' ich heim |
eindverantwoording:
Wim Schoenmaekers!!!!). Hoofdacoliet Ger
Dautzenberg, in processie wierooksvat Acolieten: Ben de
Bruijn Collecte 1: kerkmeesters,
tweede collecte met koelpatsj Driekus Roering Barbaradrager:
Ben de Bruijn Naast de
communieuitdelers Dautzenberg
(brengt de hostie naar koor met acoliet) Welkomstwoord
mijnheer Pastoor Comité Schoenmaekers, Dautzenberg, Bij afwezigheid van een persoon wijs ik vervanger aan. Einde Mis Muziek Wachten. koempels staan opgesteld |
De
koempelcollectanten lopen met de koelpatsj direct achter de kerkcollectanten
met heel kleine tussenruimte om te voorkomen dat gelovigen voor de gave
worden gemist.
Functie acolieten.
- Bij evangelie met opgeheven benzinelamp naast Pastoor bij
preekstoel.
- Tijdens communie: gaat de kelk met hostie omhoog ook lamp
opheffen en neerlaten dalen en hetzelfde handeling bij kelk met wijn
Naast de communieuitdelers, Ger Dautzenberg, Ben de Bruijn
Dautzenberg (brengt de hostie naar koor met acoliet)
Copyright John Coervers
Trouwe bezoekers van de
koempelmissen. (koempelclubje)nieuwe
kapelaan Sebastian Eriyangalath eerste heilige Mis
datum 16 september 2018
Personen
die de Nederlandse mijnbouw na de sluiting weer hebben doen herleven.
Noem dat pioniers en hebben de basis gelegd
dat het mijngebeuren nu nog levendig wordt gehouden. Hun namen mogen niet
verloren gaan.
Hun taak wordt nu voortgezet door anderen.
Gelukkig!!!
Het initiatief om hen te noemen komt van mij
want ze zijn heel becheiden.
1. Gerrit
Duijkers Nieuwenhagen
Beste
Wim,
Op 6
januari 1996 werd ik door de voorzitter van Service Gilde Landgraaf, Ed Silvertant, uitgenodigd voor de jaarvergadering van her
SGL. Na zijn welkomst woord deed hij een voorstel: we zijn bezig met de
voorbereidingen van de viering van het 1e lustrum in 1997. We willen de
gemeenschap van Landgraaf een cadeau aanbieden. Iedereen die een goed idee
heeft kan dit kenbaar maken. Ik deed een voorstel: de geschiedenis van de
mijnbouw in Limburg in de vorm van een project, genaamd: “Op zoek naar het
zwarte goud”. Inhoud van het project zou kunnen zijn: het ontstaan van
steenkool, onderzoek van de aanwezigheid van steenkool in Limburg, de
exploitatie ervan door particuliere en Staatsmijnen, de opkomst,
bloeitijd en de neergang van deze industrie.
Ook de
sluiting van de mijnen, de maatschappelijke en sociale gevolgen ervan zouden
uitgebreid aan de orde moeten komen evenals alternatieve energiebronnen, zoals
water- , zonne-, wind- en kernenergie.
Bovenstaande
is uitgebreid op papier gezet.
De reactie
van het Bestuur was positief. De presentatie zou gegeven kunnen worden aan de
groepen 7 en 8 van de basisscholen in Landgraaf. Met twee personen hebben we
alle scholen (15 in totaal) bezocht en ons voorstel aan de directeuren
uitgelegd.
4 scholen
wilden in het project stappen onder voorwaarde dat het geen theoretisch
verhaal van ca. 3 uur zou worden. Dit hebben we opgelost door filmpjes over de
mijnen te vertonen en 2 kisten met attributen die ondergronds gebruikt werden,
zoals benzinelamp, schiettoestel, afbouwhamer, mijnwerkerskleding, en nog
veel meer te demonstreren. We kregen zoveel respons dat zich het tweede jaar 8
scholen zich aansloten , het jaar daarna alle scholen. Ondertussen hadden we
een groep van 8 oud-mijnwerkers gerecruteerd om ons
te assisteren. Het aantal scholen werd uitgebreid tot Parkstad, Heuvelland en
de westelijke mijnstreek. Zelfs de grens over in Herzogenrath
werd het gymnasium bezocht met het project. 14 jaar hebben we scholen bezocht
en in totaal ruim 15.000 leerlingen de geschiedenis van de mijnbouw in Limburg
kunnen bijbrengen. Bijval kreeg het SGL van collega Gilden in Nederland.
Jammer dat
vandaag de dag de kranten vol staan dat de herinnering aan het mijnverleden
levendig gehouden moet blijven, niet vermeldend dat het SGL jaren bezig is
geweest om het tegendeel in de praktijk te bewijzen.
Wim,
Met dit
verslagje heb ik, denk ik, aan je verzoek voldaan. Ben blij dat je hieraan een
vervolg wilt geven.
Gluck auf,
Gerrit Duijkers
2.Historie.
Idee van de herdenkingen Staatsmijn Hendrik komt
van Eddy Joosten
Verantwoordelijk voor deze tekst Wim
Schoenmaekers webmaster
Ontstaan herdenkingen rampen 1928 en 1947 slachtoffers
Staatsmijn Hendrik.
Ondergetekende Wim
Schoenmaekers organiseert al ettelijke jaren Koempelmissen.
Tot 2016 vonden
die maandelijks plaats in de
Parochiekerk Sint Antonius van Padua in de Vrank, gemeente Heerlen.
Waarom maandelijks,
Limburg telde 12 mijnzetels dus iedere maand een mis
In verband met het sluite van bovengenoemd kerk heb ikde
Koempelmissenlaten onderbrengen in de Petrus en Pauluskerk te Schaesberg.
In de Koempelmis (slachtoffersherdenking)
mijn Willem-Sophia van november 2006
waren de heren Eddy Joosten en Theo
Jeurissen aanwezig.
Tijdens het
koffiedrinken na eerder genoemde mis opperde Eddy Joosten of hij ook een
dergelijke mis mocht organiseren in Rumpen voor het herdenken van de
slachtoffers omgekomen tijdens de ramp in 1947.
In maart 2007 vond de
herdenking van 60 jaar geleden plaats./
Ik heb geen
octrooi heb dergelijke activiteiten en
vond het idee prachtig.
Joosten en
Jeurissen organiseerden de herdenking.
Heb hen het draaiboek
te and gesteld en mij attributen uitgestald op de
trappen van het altaar.
De heer Jeurissen
heeft tijdens die H. Mis een door hem geschreven tekst voorgelezen.
Daarna vinden ook bij
het monument op de dagen van de rampen herdenkingen plaats met kranslegging en sprekers.
De kransen
werden (geschonken) door Begrafenis ondernemer Peters thans (Yarden)
Ieder jaar
vinden nog altijd de herdenkingen plaats bij het Schachtwiel geplaatst voor de
ingang van bovengenoemde mijn
3.Math
Cuvelier
Beste Wim,
Herdenkingsviering voor de verongelukte Limburgse mijnwerkers: initiatief
van diaken
Math Cuvelier
In 2002 kreeg ik een benoeming als diaken in de parochies van
Kerkrade-west. Bij mijn oriëntatie “ontdekte” ik de Gedachteniskapel voor de
verongelukte mijnwerkers. Het lag binnen de grenzen van de parochie
Terwinselen. Ik was onder de indruk en meteen had ik het idee om hier wat mee
te gaan doen. Ik nam contact op met vele ex-koempels die betrokken waren bij
het mijnmuseum, de gedachteniskapel,
de koempelvieringen (toendertijd in de kerk van de
Vrank-Heerlen) enz... enz...Het idee was om een herdenkingsviering te
organiseren voor de verongelukte Limburgse mijnwerkers welke dan zou plaatsvinden in de
parochiekerk van Terwinselen, waarna een stille tocht gehouden zou worden naar
de Gedachteniskapel voor een kort gebedsmoment.
Na afloop zou er
dan ook nog gelegenheid moeten zijn voor
een “nazit” met koffie en cake, waarbij gelegenheid was om oude
herinneringen op te halen.
Het idee werd
omarmd en veel ex-koempels deden mee aan de organisatie.
Het werden stuk
voor stuk heel geslaagde en sfeervolle (en ook emotionele) bijeenkomsten met
veel ex-koempels en familieleden.
13 keer heeft
zo’n herdenking plaatsgevonden, de laatste keer in het Jaar van de Mijnen. De
dienst werd traditioneel gehouden op de zaterdag die het dichts bij 4 december
ligt. 4 december was en is namelijk voor de (ex-)mijnwerkers een belangrijke
dag. Op deze dag wordt het feest van de H. Barbara gevierd, de patrones van de
mijnwerkers. Deze heilige staat bij hen, en vele anderen, nog altijd in hoog
aanzien. In veel gesprekken uit het Limburgse mijnverleden komt nog geregeld
naar voren hoe H. Barbara mijnwerkers uit benauwde en gevaarlijke situaties
wist te redden. Desondanks zijn er, ook in en rondom de Limburgse mijnen, velen
verongelukt. Of zijn gestorven aan de “stub”. Zij
allen werden in de herdenkingsviering herdacht.
Gedurende de loop
der jaren haakten geleidelijk een groot aantal ex-koempels af, omdat zij met
eigen initiatieven waren gestart, wat ook goed was. Het mijnverleden kreeg
daardoor steeds meer aandacht.In het Jaar van de
Mijnen besloot ik daarom mijn initiatief af te ronden, want er waren
ondertussen heel wat andere activiteiten opgestart rondom de feestdag van H.
Barbara.
Ik was blij dat
onze toenmalige bisschop, Mgr. Frans Wiertz, bij deze viering aanwezig kon zijn
en de hoofdcelebrant was,samen met de pastores van
Kerkrade-West zullen voorgaan.
Te vermelden is
dat al die jaren zowel Wim Schoenmaekers als Ger. Dautzenberg, beide
ex-koempels, trouw de functie van acoliet op zich namen.
Deze laatste
herdenkingsviering, in deze vorm, werd sfeervol en muzikaal opgeluisterd door
Hans Scheijen –bas/bariton en drie Sopranen: Miep
Smits, Bertine Doven en Wilmie Spierts.
De Organist was Bart v.Kerkvoort.
De dienst werd
afgesloten door het gezamenlijk zingen van het “Glück Auf”, het bekende
mijnwerkerslied.
Na deze dienst
werd, voorafgegaan door de mijnwerkersvereniging ‘de Limburgse Koempels’, de
stille tocht naar de Gedachteniskapel gehouden. Voor de mindervalide bezoekers
werd voor vervoer gezorgd worden. In de kapel was nog een kort gebedsmoment
zijn en werden 13 kaarsen (voor de 12 mijnen in Limburg en 1 kaars voor de
verongelukte mijnwerkers over de hele wereld) aangestoken. Na het spelen van de
“Last post” werd er nog een bloemstuk gelegd bij de gedenkmuur van de kapel.
Traditioneel was er daarna gelegenheid elkaar te ontmoeten in het oude
OVS-gebouw van de
Wilhelmina (nu
een vestiging van Relim). Daarmee werd dit initiatief afgesloten, ik denk er
nog altijd
met veel vreugde
op terug en ben nog altijd trots dat ik op deze wijze heb kunnen bijdragen om
herinneringen aan het mijnverleden te bewaren (ik ben ook niet voor niets een
zoon uit een mijnwerkersgezin en mijnwerkersfamilie!!).
De herdenkingen
zijn daarna doorgegaan, zij het in een andere vorm, rondom het oude OVS-gebouw
en de Gedachteniskapel. Diaken Math
Cuvelier
Heb het een eer gevonden om jaren bij deze
vieringen als acoliet te mogen deelnemen. Denk nog terug aan Pastoor Salden, Dogge en Knubben. Zij zijn ons ontvallen maar
leven in onze gedachten voort. Wim nummer 300
4.Martin
Herbergs
Glück
Auf Wim
Gedachteniskapel.
Gelegen aan de Casinolaan 6 6372 XG
LANDGRAAF
Voor wat de Gedachteniskapel betreft
het navolgende,.
In het
begin van de jaren 70 wandelde ik met mijn zoontje over een gedeelte van het
terrein van de voormalige Staatsmijn Wilhelmina.
Op het
einde van dat terrein stond het gebouw van Ondergrondse Vakschool (OVS) en het
lijkenhuisje.
Het stond
er slooprijk bij. Erbarmelijk. Is dat wat onze overleden koempels verdienen?
Een
gedeelte van dt gebouw werd gebruikt als
schakelstation van de PLEM (Provinciale Limburgse Electriciteits
Maatschappij).
Respectloos
en onbeschoft om zo iets te laten vervallen.
Mannen die
onder en bovengronds tijdens de uitvoering van hun dagelijkse arbeid onder
gruwelijke omstandigheden zijn verongelukt en tot de dag van de begrafenis daar
werden opgebaard.
Wat denkt u
hoe de koempels die daar langs kwamen zich voelden?
Als de rode
lamp brandde werden zij er aan herinnerd daar is een van ons.
Geen mooi
aanzicht.
Er moet
iets gebeuren en vanaf dat moment ben ik gaan renoveren.
Het moest
een gedenkmonument worden als eerbetoon voor de slachtoffers.
De graven
op de kerkhoven werden geruimd en hun namen zouden verloren gaan.
Dit mag
niet gebeuren en daarom werd een Gedachtenismuur geplaatst.
Ook van de
buitenlandse mijnwerkers.
De mijnen
werden vermeld met daar onder de namen van de slachtoffers.
In het jaar
2002 werd de kapel en muur gewijd door Monseigneur Frans Wiertz.
Veel
nabestaanden vinden aldaar troost, maar ook koempels die hun kameraad hebben
moeten loslaten.
Zolang zij
in onze gedachten zijn leven zij voort,
Thans strooien families de as van overleden
mijnwerkers bij de kapel uit.
Voor velen een bedevaartsoord.
De droom
van Martin Herbergs uit Simpelveld ging in vervulling.
Vanaf 1969 speelde Martin met het idee dat er iets tastbaars moest
zijn voor de nabestaanden van de verongelukte mijnwerkers, ondergronds zowel
bovengronds. Op zijn initiatief werd het dodenhuisje van de Staatsmijn
Wilhelmina gerenoveerd en in het jaar 2002 in gebruik genomen als gedachteniskapel. Het bouwkundig gedeelte van de kapel en
de renovatie heeft Ben Marell voor zijn
rekening genomen.
De uitstraling van de kapel is fantastisch. Op een plaquette
staan alle namen van de verongelukte koempels (Limburgse mijnen) vermeld. Het
verzamelen van die namen (monnikenwerk) is geschied door
Wiel Miseré -medewerker bij het Staatstoezicht op de Mijnen
Ieder jaar, op de zaterdag die het kortst gelegen is bij 4 december,
het feest van St. Barbara, werd om 10 uur een H Mis opgedragen in de
Kerk van Terwinselen en daarna vindt in en bij de Gedachteniskapel
een herdenking plaats. Thans zijn de vieringen in het OVS gebouw van de
voormalige Staatsmijn Wilhelmina. Voorheen d’r Sjtiel nu Relim genoemd. Er zijn nog tal van nabestaanden die de
naweeën –het verlies van hun dierbaren- nog dagelijks aan den lijve
ondervinden. Wij mogen hen nooit vergeten!!!!
De moker en beitel boven de ingang van meergenoemde kapel is het symbool van de
mijnwerkers.
Noot webmaster:
wij leggen als troost een arm om de schouders op deze manier
+ In MEMORIAM +
= Pastoor
René Graat =
“De
Heer plukt zich zijn bloemen zelf,
maar niemand weet wanneer HIJ zich zal
bukken.”
Het is zeer moeilijk om de juiste
woorden te vinden,
te omschrijven hoeveel wij gaven om
Pastoor Graat.
Een mensenzoon die die ons geschonken
werd
als dienaar van God en van ALLE mensen,
die trots was op zijn roeping en de
manier hoe HIJ
jaren lang in Afrika en ons bediende op
onze wensen.
Pastoor Graat kende ieder van zijn
parochie kinderen,
maar ook Jonkheid – Harmonie –
Schutterij - Parochianen
en iedereen was Hem lief en niemand kon
Hem daaraan hinderen.
Opgegroeid tussen de Mijnwerkers
kinderen te Heerlerbaan,
met Sint Barbaraviering herinnerde in
zijn preek hieraan.
Hoe vaak hoorden wij Hem niet spreken
over zijn Ouderlijkhuis,
over zijn Familie die Hij jaren moest
missen zo ver van huis.
Hij vertelde gelukkig te zijn in zijn
DRIE PAROCHIES te werken,
in Seniorenhuizen en Ziekenhuis, als
zielenherder de zwakke te sterken.
Mensen die Hem Goed kenden en dagelijks
met Hem verkeerden,
zagen in Hem de ideale Priester en
Dienaar Gods en Maria vereerder.
Pastoor René Graat die veel vergde van
zichzelf in Afrika en hier,
die op alle feesten aanwezig was en
hield van een goed glas bier.
Een Priester en Mens om nooit te
vergeten en in ons hart te dragen,
HEER neem Hem bij U op bij U in de
Hemel willen wij U beleefd vragen.
IEMAND die zoveel om anderen gaf en Uw
opdracht zo goed volbracht,
weten wij in ons verdriet zeker dat U
Hem Uw Hemel verwacht.
Frans Stollman.
Terug klik hier
********************************************************************************************
Mijnlampmonument
Terwinselen
Boek over Staatsmijn Wilhelmina klik op gele tekst
Staatsmijn
Wilhelmina (Monument)
Is onthuld
op 29 september 2019.
Beste Wim, ik weet niet
of je al gehoord heb dat wij bezig zijn met een monument voor de mijnwerkers
van Staatsmijn Wilhelmina. Misschien kun je dat ook op je site vermelden. Het
banknummer voor sponsoring is NL72RBRB0778012069 ten name van M E
VANDERBROECK. Alvast bedankt. Groeten Jo Knobbe
De bewoners van Terwinselen willen een mijnlamp
terug als monument
In 1952 stond maandenlang op de splitsing
Vloedgraafstraat- Schaesbergweg aldaar
bij het Vredehofje een vier meter hoge
van metaal gemaakte mijnlamp. En die gaf ‘s avonds licht.
Jo Knobbe heeft een boek
geschreven en wil met de opbrengst daarvan en
andere toezeggingen dit monument
realiseren.
Gedicht van Jo Knobbe
Voor hen die
crepeerden
Voor hen die langzaam wegteerden
Voor hen die hun zinnen verloren
En voor hen die toch op Barbara zworen
Voor hen: het is voor bij koempels, Rust Zacht
Gedicht Frans Stollman
“ Vuur ALLE Lü “
Flaich
nit mieë zoeë
döks
draa jedaad
mar zicher nit versjèse,
is de KOELLAMP die
noen
brent
óp d’r Sjtaat.
Woa
d’r koelman boave en
óngereëdiesj
werket
zie jeld verdenent
en ziech
aldaag wèsjet.
Die lamp brent nit aldaag
alling vuur d’r
Sjlepper of Huier
en d’r Sjtiejer va vruier,
ze brent
aldaag vuur ALLE Lü
óch óp d’r daag van hü.
De lamp vroagt ós um de tsied
van d’r Koelman noeëts tse verjèse,
aan die lü die doa ’t leëve
jove en durch
d’r SJTUB d’r körper hant versjlèse.
Vier dinke aan de lü va Vóls- Lemiesj –
Bóches
– Zumpelveld – Vielle –
Nieswieler-
Ubachsberg – de Huls
en alles drumhin,
de kinger vertselle uvver de koeltsied
hat werkelieg óch hü nog zin.
Sjtonde
óngerwèg midde in de naat
woeëd
me mit de bus noa d’r Sjtaat braad,
DAAG-MIDDAAG of
NAATSJIECH
d’r koelman sjtöng ummer trui paraat.
Mar Zuid -Limburg zal
óch nit verjèse
wie me duch d’r JAAS vuur jek woeëd versjlèse,
’t sjwoar
verdeende jeld moeët d’r koelman misse
óch dat darf me rui-ieg de kinger losse
wisse.
Vöal
Verdraos - Leed – Pieng en Ermód
koam
in hoeshallinge - dörper en
veraine neer,
óch dat en alles lieët de brennende lamp ós wisse
los hure….. Glück Auf…vier hure ’t
nog jeer.
Frans Stollman.
Wie heeft nog bijzonderheden over Theodorus van Leyen? Is afgwikkeld
Bedankt:
antwoorden kunt u via mijn mail op mijn homepage
De
persoon ( 1e van links) is opzichter Theodorus van Leyen (Leijen)
geboren
op
1-10-1889 te Den Bommel (ZH) en overleden op 8-2-1956 te Terwinselen.
Hij
was opzichter op de Staatsmijn Wilhelmina te Terwinselen en woonde met
zijn
gezin in Terwinselen tegenover de Heem tuin.
Met
aanvullende gegevens over deze persoon, kan ik weer een stukje toevoegen
aan
het familie register.
Theodorus
was een oom van mijn vader.
Avé
Hubert
Personen die
mijnwerkers gingen werven in Joegoslavië zijn aldaar helaas verongelukt.
Info verkregen van
petekind Martin van der Heyden. Een van de slachtoffers Martin Garaj is zijn oom.
Het grafnummer is 516
A op de Begraafplaats Heerlerheide.
De overledenen zien
wij niet maar zijn wel onder ons.
Zo lang onze
dierbaren in onze gedachten zijn bestaan zij!!!!
Beste Wim,
Oud-Kerkradenaar
Paul Geilenkirchen beschrijft in zijn boek de sluiting en liquidatie van de
Domaniale Mijn Maatschappij
Vorige week is mijn nieuwste boek
verschenen. Het gaat over de nadagen van de Domaniale Mijn en de ellende die de
mijnsluiting voor Kerkrade met zich mee heeft gebracht.
Samenvatting:
Op 29 augustus 1969 kwam het laatste
wagentje met steenkool uit de Domaniale Mijn naar boven. In Kerkrade hingen die
vrijdag de vlaggen niet halfstok. Velen waren opgelucht dat het tijdperk van de
mijnbouw eindelijk voorbij was. Het gros van de mijnwerkers had intussen ander
werk gevonden. Hoe ingrijpend de gevolgen van de mijnsluiting waren, zou pas
blijken toen de economische crisis van de jaren zeventig uitbrak. Sommige
oud-mijnwerkers kwamen voor de tweede keer op straat te staan. Het
werkloosheidspercentage liep op tot het hoogste van de provincie. Kerkrade kwam
in een diepe crisis terecht, die tot ver in de jaren tachtig zou voortduren.
Oud-Kerkradenaar
Paul Geilenkirchen beschrijft in zijn boek de sluiting en liquidatie van de
Domaniale Mijn Maatschappij, pakweg van de Mijnnota van Den Uyl tot het
faillissement in 1996 met een uitloop naar 2014. Het gaat over begrippen als
afvloeiing en wederaanpassingsregelingen, over de
worsteling van burgemeesters om de monocultuur van de mijnbouw te doorbreken,
over de liquidatie die zich door een rechtszaak jarenlang voortsleepte, over
monumentale relicten uit de mijnbouwtijd en over instortende mijnschachtjes in
het Wormdal. In dit boek staat nu eens niet de
mijnwerker centraal, maar het bedrijf, de beleidsmakers, de directeuren en de
politici.
'De Domaniale Mijn in Beeld' (188
pagina's, circa 200 foto’s, hardcover, ISBN: 9789462543515) is gepubliceerd via
het self publishingplatform
Limburger.nl/mijnboek. Prijs € 28,75 excl. verzendkosten.
Het boek is te koop in de webshop van
dagblad De Limburger http://www.mooilimburgswebshop.nl/products/222289
Glück Auf
Paul
Marcinelle Zie
verder ook herdenking even naar beneden scrollen
Op 8 augustus 1956
werd Europa opgeschrikt door een vreselijke ramp in Marcinelle (België)
in de mijn le Bois du Cazier.
Ingenieur Jan Humberto Stroom uit Molenberg-Heerlen
daalde die dag terstond af om zijn koempels die ondergronds waren te redden.
Hij verongelukte en werd pas 7 maanden daarna
gevonden. Hij en de overige koempels zullen wij nooit vergeten.
Zijn laatste rustplaats in Heerlen
In de maand februari worden de koempels van
onderstaande ramp herdacht
De mensen stallen ook mijnspullen uit.
Foto
van Roy Simons
Zwarte
treurlinten aan de Davylampen tijdens de maandelijkse
herdenkingen.
Herdenking
mijnramp van 8 augustus 1956 “Le Bois du Cazier”op 8
augustus 2009
Op klokslag 8.10uur (aanvang ramp) werd op het complex
van bovengenoemde mijn begonnen met het afroepen van de namen van de
slachtoffers.
Familieleden, mijnwerkers in tenue, verenigingen en verschillende delegaties
stonden opgesteld.
Na iedere naam werd een slag op de klok gegeven en
ieder stond daar als aan de grond genageld bij.
Daarna begaf zich iedereen naar de vrije ruimte onder
de schacht waar een oecumenische dienst plaatsvond met geestelijken van
verschillende godsdiensten.
Nummer 300 mocht tijdens die dienst ook een tekst
voorlezen.
Prions le Seigneur de la paix
il nous a révélé le vrai sens du service:
Qu’il inspire et soutienne
Les responsables politiques économiques et sociaux,
Afin qu’íls gardent toujours
Le
souci des travailleurs et
de leurs familles
Laat
ons de vredevolleHeer bidden:
hij
die ons de ware zin van de dienst geopenbaard heeft:
moge
Hij de politieke, economische en sociale verantwoordelijken
Inspireren
en ondersteunen
steeds
zorg te dragen voor de arbeiders en hun families.
Na de dienst begaven wij ons per bus naar het centrun van Marcinelle. Bij het mijnwerkersmonument werden door
veel delegaties kransen gelegd gedragen door twee mijnwerkers in vol ornaat.
Vervolgens per bus naar het kerkhof.
Wederom kransleggingen bij het monument. Daar achter
bevinden zich de graven.
Ik had ook de eer samen met een mijnwerker een krans
te dragen namens de Mijnwerkersverening Wallonie. Ik had mij gestoken in het mijnwerkerstenue en
voorzien van de petlamp en benzinelamp.
De Italiaanse vereniging bleef nog stilstaan bij de plaqette op het kerkhof.
Terug gekomen op het mijnterrein was er een korte
receptie.
De dag werd afgesloten met een koud buffet op het
eerder genoemde terrein.
De dag heeft een zware indruk achtergelaten en men is
tijdens zo een herdenking verdoofd.
Men voelt er nu nog de ramp
De nabestaanden waarvoor men dit doet worden op deze
manier niet vergeten.
Sjaak Rook die het initiatief voor deze bijwoning
heeft genomen werd vergezeld door de heer en mevrouw Jasker
en ondergetekende.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
************************************************************************************************************************************
Kunstwerk in Palemig-Heerlen
Op zaterdag
3 oktober is in Palemig een kunstwerk
onthuld ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de wijkraad. De wijkraad wil met deze
permanente herinnering de wijkbewoners
danken voor de steun de afgelopen 2 jaar. Het kunstwerk is een
kleine tijdreis: bovenaan is het kasteel
Schaesberg in steen verbeeld, uit de tijd dat de toenmalige heren van Schaesberg nog de dienst uitmaakten en veel Palemigers nog hun nering
vonden in het houden van schapen (de ' koe' voor de arme man). Naderhand kwam welvaart doordat de steenkoolmijnen meer dan voldoende werk
verschaften. De meeste Palemigers vonden emplooi op de ON-mijnen I en IV. In het kunstwerk is dit
verbeeld door enkele zwarte lagen (naamse steen). Thans zitten we
rondom Palemig met zilverzandwinning. Een nieuwe delfstof
van internationale betekenis. De zwarte
lagen worden daarom afgewisseld
met witte: een verwijzing naar het zilverzand
uit het Mioceen.
En wat de toekomst brengt? In ieder geval nieuwe energiebronnen
zoals zonne-energie. Midden in het kunstwerk
bevindt zich een glazen strip die 's avonds wordt verlicht
op basis van een zonnecel. Het belangrijkste element in het kunstwerk is
echter de afbeelding van Sint
Barbara. Door de eeuwen heen
is zij nog
steeds prominent aanwezig
in de wijk: denk maar aan de kapel, de kapel in de Sint Barbarastraat en de missen die telkens
in december hier aan deze heilige worden opgedragen. Voor liefhebbers van kunst, maar vooral
ook voor ex koempels de moeite waard om een
kijkje te komen nemen in Palemig.
Peter
Pauwels, secretaris Wijkraad
Palemig.
***************************************************************************************************************************************
Monument
Monument
Kerkhof Heerlerheide (foto webmaster)
Tempelaars
M en Savelsberg R alhier begraven.
|
|
|
Copyright
van twee bovenstaande foto’s Ton Renselaar
Deze foto’s zijn
gemaakt op de executieplaats in de Hamert in Bergen (Noord-Limburg), waar in
mei 1943 o.a drie mijnwerkers werden doodgeschoten
door de nazi's. De mijnwerker Toussaint is herbegraven op het kerkhof in
Hoensbroek.
***********************************************************************************************************
Tijdens de
carnavalsoptocht van 2008 in Heerlerheide gesignaleerd. Mijnwater volledig in
de belangstelling.
Eerste Prijs
***********************************************************************************************
***********************************************************************************************************
Slogan: ("Fundament van het heden is ons mijnbouw
verleden") Hub Daemen
******