Berichten
naar
homepage
Laatst bijgewerkt op:
Oude berichten worden direct verwijderd:
22-01-2023 :
Koempelmis 26 februari 2023 Klik hier
:
25-10-2022 :
Gedacht geplaatst zie Frans Stollman
24-10-2022 :
Zie boek van Fer Lugger klik hier
17-10-2022: :
https://bergmannstradition.de/ Bij
links Veel informatie over Duitse Mijnindustrie
enz
8-9-2022
Zie op dit blad mijnlampen. Zeer helder aanbevolen
klik hier
26-6-2022 :
op deze pagina Vrijwilligers gezocht schacht Nulland
5-6-2022 :
pioniers na de mijnsluiting toegevoegd Sjef Maas no 5 . Klik op mededeling van
4 juli 2021 op dit blad
2 mei 2022: :
Grafrede Harm van der Sluis klik hier
13 september 2021 :
Weelderige groei planten en bomen op steenbergen. Na
een door mij grondig ingesteld onderzoek heb ik ontdekt dat dit te danken is
aan het leeg gieten van de kiebels (strondemmers) die kwamen van ondergronds.
De koempels die verantwoordelijk waren voor die emmers noemden wij
Kiebelmajoor!!
11 juli 2021 :
Gedichten Wiel Roeselers op link Kompels in mijn site
4 juli 2021 :
klik op pioniers
na de mijnsluiting Tekst uitstervend Ras [ws1] [ws2]
4 juni 2021 :
Boterhammenstaking bericht 26 juni 1945 zie
Dammer bij link foto’s
Terwinselen. Klik op gedicht
Hallo Wim de dag zelf
is ook iedereen welkom.
Oude jeugdvriend. Even voor de goede orde.
Bijgesloten
de gegevens over het uitgegeven boek.
Gletsjers
op Löss
Het
Limburgse verhaal van een buitenlandse mijnwerker
Met
beste groet, Fer
BOEKEN
uit LIMBURG
2022
Fer Lugger - PB - 172 blz. - ISBN 9789403672403
16,90
– (26-10) VERKRIJGBAAR BIJ DE BOEKHANDEL + BOL.COM
26-9-2022 :
Marcinelle Uitnodiging
Kleine
reportage herdenking Rampmijn le Bois du Cazier klik hier
Koempelmissen wil
organiseren kan ik u van dienst zijn. De webmaster.
Geplaatst 8-9-2022
Heeft u thuis een mijnlamp van vader of opa staan, maar deze functioneert
niet meer?
En zou het niet mooi zijn om deze weer in volle glorie te laten stralen?
Neem dan contact op met D’r Lampist voor reparatie en restauratie van
olielampen, benzinelampen, potlampen en petlampen.
06 57 73 47 78
a.huveneers@drbickel.nl
| www.drbickel.nl
26-6-2022
Vrijwilligers
gezocht Schacht Nulland
Hoi Wim,
Zou je onderstaande oproep met je volgers
willen delen ?
Alvast heel veel dank !
Groetjes,
Marjo
Linders
Secretariaat Stichting de Koempels van de Domaniale
Mail: secretariaat@schachtnulland.nl
Internet: www.schachtnulland.nl
Tel: 06-13112801
Koempelmissen vangen aan om 11.00uur !!!
Koempelmissen
zijn intellectueel eigendom. Voor alle
duidelijkheid Initiator Wim Schoenmaekers
Onderstaand de
missen in het jaar 2022
Zeer
belangrijk: website parochie Petrus en Paulus
www.federatie-snn.nl
Landgraaf Aanvang 11.00 uur
Zie verder ook de tabel met uitvoerenden
Petrus en
Paulus, Kerkplein (Schaesberg) Landgraaf
Aanvang 11.00 uur
Koempelmis 26 februari 2023 Oranje Mijn I
ORBIIT IN FOSSA CARBONARIA (ZIJ OVERLEDEN IN HET KOLENGRAF)
hun nabestaanden.
Koempelmis
Zondag 26 februari 2023 gedenken wij in de heilige Mis
van 11.00 uur alle verongelukte mijnwerkers van de Mijn Oranje Nassau I voormalige
zetel in Heerlen, 73 ondergronds en 38 bovengronds, en bidden voor hun
nabestaanden.
Ook de slachtoffers van de zware navolgende zware rampen
worden herdacht. Op
7 februari 1962 Mijn Luisenthal (Völklingen) 299 slachtoffers
7 Februari 1990 Yeni Çeltik Turkije 68 slachtoffers
11 februari 1952 Mijn Minister-Stein (Dortmund) 136
slachtoffers
22 februari 1960 Mijn Karl-Marx (Zwickau) 123 slachtoffers
20 februari 1946 Mijn Grimberg schacht¾ Bergkamen 405
slachtoffers allen omgekomen door mijngasexplosies.
Ook mogen wij de slachtoffers van de overige mijnen
waar ook ter wereld en degenen die overleden zijn aan de gevolgen van de beroepsziekte
- stoflongen en asbest- of die daar nu nog aan lijden niet vergeten.
De slachtoffers zien wij niet maar zij zijn wel onder
ons.
Hun namen mogen nooit verloren gaan.
Laat ook hen die dit gevaarlijke beroep nu nog
uitoefenen gezond en wel huiswaarts keren.
Ook denken wij nu aan de bezoekers die in het verleden
deze heilige Missen bijwoonden, die helaas overleden zijn door ziekte of
gebreken niet aanwezig kunnen zijn. Moge het voor hen een troost zijn.
De heilige Mis wordt muzikaal opgeluisterd door Parkstad
Saxofoon Kwartet.
Aalmoezenier Mijnbouwwim Pastoor Jongen gaat voor in
deze Heilige Eucharistieviering.
Koempelacolieten Ger Dautzenberg en Peter Kouwenhoven
U bent iedere maand welkom.
Plaats samenkomst: Parochiekerk Petrus en Paulus Kerkplein
in Landgraaf (Schaesberg).
In deze Koempelmissen worden ook slachtoffers herdacht omgekomen waar ook
ter wereld.
In Belgische, Duitse,
Turkse, Belarus (Wit Rusland), Russische, Oekraïense mijnen.
Koempels kennen geen grenzen. Denk aan de mijnwerkers ingesloten
destijds in Chili.
Heel de wereld leefde
in spanning.,
|
1. Glück auf! Glück auf! |
2.
Hat's angezünd't, |
6. Und kehr' ich heim |
Eindverantwoording
en aanspreekpunt: Wim Schoenmaekers!!!!). Koempelacolieten
verplicht zwarte schoenen. Geen speldjes maar wel in bruine pungel. Ex
bovengronder in overal met pet en zonder lampen. Is ook
mijnwerker!!!! Hoofdacoliet, Ger
Dautzenberg, in processie wierookvat Acolieten Peter
Kouwenhoven Collecte 1:
kerkmeesters, tweede collecte met koelpatsj Kaarsen
aansteken bij intententies José vanKan
-van der Sluis Barbaradrager
Peter Kouwenhoven. Naast de
communieuitdelers De twee
koempelacolieten. Dautzenberg (brengt
de hostie naar koor met acoliet van de parochie) Welkomstwoord
mijnheer Pastoor wegens gezondheid van Wim. Comité
Schoenmaekers en Dautzenberg, Bij afwezigheid van een persoon wijs ik vervanger aan. Einde Mis. Muziek Wachten tot koempels staan opgesteld |
Functie acolieten.
- Bij evangelie met opgeheven benzinelamp naast Pastoor bij
preekstoel.
- Tijdens communie: gaat de kelk met hostie omhoog ook lamp
opheffen en neerlaten dalen en hetzelfde handeling bij kelk met wijn
Naast de communieuitdelers, Ger Dautzenberg en Peter Kouwenhoven
Koempelmissen in 2023:
· Zondag 22 januari · Zondag 26 februari · Zondag 19 maart · Zondag 16 april · Zondag 14 mei · Zondag 25 juni · Zondag 23 juli · Zondag 20 augustus
· Zondag 17 september · Zondag 22 oktober · Zondag 19 november · Zondag 3 december (tevens Barbaramis)
Koempelmissen
2023 Petrus en Paulus Kerkplein (Schaesberg) Landgraaf Aanvang 11.00 uur (
|
Zondag |
Zetel |
Ondergronds verongelukt |
Bovengronds verongelukt |
Gezelschap Na belsignaal 2 maal 4 +1 en 2 aanvang heilige
mis en inzet muziek door gezelschap |
Der Steiger kommt Deze 3 strofen |
|
22 januari |
Oranje Nassau II |
52 |
9 |
Mandoline vereniging Napoli Kerkrade |
Ja |
|
26 februari |
Oranje Nassau I |
73 |
38 |
Parkstad Saxofoonkwartet |
Ja |
|
19 maart |
Staatsmijn Hendrik |
128 |
24 |
Gemengde koor Petrus en Paulus |
Ja |
|
16april |
Oranje Nassau III |
76 Noemen: Jan Beckers |
7 |
Harpe Davids Brunssum Olv Ron Daelemans |
Ja |
|
14 mei |
Maurits |
130 |
65 waarvan 12 op de cokesfabriek |
Paul van Loo |
Ja |
|
25 juni |
Laura |
98 |
24 |
Gregoriaans koor Petrus en Paulus |
Ja |
|
23 juli |
Wilhelmina |
104 |
23 |
Nog 1 |
ja |
|
20 augustus |
Emma |
172 |
40 |
Wiel Sijstermans |
ja |
|
17 september |
Julia |
44 |
12 |
Dameskoor Petrus en Paulus |
ja |
|
22 oktober |
Domaniale |
140 |
28 |
Cantara Valkenburg |
ja |
|
19 november |
Willem Sophia |
76 |
15 |
Karen Coenen Sopraan |
Ja |
|
3 december |
Barbara- en Koempelmis
Oranje Nassau IV |
27 |
3 |
Fanfare St. Barbara Glück Auf Schaesberg |
ja |
Copyright John
Coervers
Trouwe bezoekers van de
koempelmissen. (koempelclubje)nieuwe
kapelaan Sebastian Eriyangalath eerste heilige Mis
datum 16 september 2018
Grafrede ongeval Harm van der Sluis Oranje Nassaumijn III
Bijgaand de foto van mijn vader Harm van der Sluis,
geboren 15-12-1922,
verongelukt 20-09-1968 op de ON III.
U mag deze op de website plaatsen.
Glück Auf José van Kan – van der Sluis
Pioniers
Personen
die de Nederlandse mijnbouw na de sluiting weer hebben doen herleven.
Noem dat pioniers en hebben de basis gelegd
dat het mijngebeuren nu nog levendig wordt gehouden. Hun namen mogen niet
verloren gaan.
Hun taak wordt nu voortgezet door anderen.
Gelukkig!!!
Het initiatief om hen te noemen komt van mij
want ze zijn heel becheiden.
1. Gerrit
Duijkers Nieuwenhagen
Beste
Wim,
Op 6
januari 1996 werd ik door de voorzitter van Service Gilde Landgraaf, Ed
Silvertant, uitgenodigd voor de jaarvergadering van her SGL. Na zijn welkomst
woord deed hij een voorstel: we zijn bezig met de voorbereidingen van de
viering van het 1e lustrum in 1997. We willen de gemeenschap van Landgraaf een
cadeau aanbieden. Iedereen die een goed idee heeft kan dit kenbaar maken. Ik
deed een voorstel: de geschiedenis van de mijnbouw in Limburg in de vorm van
een project, genaamd: “Op zoek naar het zwarte goud”. Inhoud van het project
zou kunnen zijn: het ontstaan van steenkool, onderzoek van de
aanwezigheid van steenkool in Limburg, de exploitatie ervan door particuliere
en Staatsmijnen, de opkomst, bloeitijd en de neergang van deze industrie.
Ook de
sluiting van de mijnen, de maatschappelijke en sociale gevolgen ervan zouden
uitgebreid aan de orde moeten komen evenals alternatieve energiebronnen, zoals
water- , zonne-, wind- en kernenergie.
Bovenstaande
is uitgebreid op papier gezet.
De reactie
van het Bestuur was positief. De presentatie zou gegeven kunnen worden aan de
groepen 7 en 8 van de basisscholen in Landgraaf. Met twee personen hebben we
alle scholen (15 in totaal) bezocht en ons voorstel aan de directeuren
uitgelegd.
4 scholen
wilden in het project stappen onder voorwaarde dat het geen theoretisch
verhaal van ca. 3 uur zou worden. Dit hebben we opgelost door filmpjes over de
mijnen te vertonen en 2 kisten met attributen die ondergronds gebruikt werden,
zoals benzinelamp, schiettoestel, afbouwhamer, mijnwerkerskleding, en nog
veel meer te demonstreren. We kregen zoveel respons dat zich het tweede jaar 8
scholen zich aansloten , het jaar daarna alle scholen. Ondertussen hadden we
een groep van 8 oud-mijnwerkers gerecruteerd om ons
te assisteren. Het aantal scholen werd uitgebreid tot Parkstad, Heuvelland en
de westelijke mijnstreek. Zelfs de grens over in Herzogenrath werd het
gymnasium bezocht met het project. 14 jaar hebben we scholen bezocht en in
totaal ruim 15.000 leerlingen de geschiedenis van de mijnbouw in Limburg kunnen
bijbrengen. Bijval kreeg het SGL van collega Gilden in Nederland.
Jammer dat
vandaag de dag de kranten vol staan dat de herinnering aan het mijnverleden
levendig gehouden moet blijven, niet vermeldend dat het SGL jaren bezig is
geweest om het tegendeel in de praktijk te bewijzen.
Wim,
Met dit
verslagje heb ik, denk ik, aan je verzoek voldaan. Ben blij dat je hieraan een
vervolg wilt geven.
Gluck auf,
Gerrit Duijkers
2.Historie.
Idee van de herdenkingen Staatsmijn Hendrik komt
van Eddy Joosten
Verantwoordelijk voor deze tekst Wim
Schoenmaekers webmaster
Ontstaan herdenkingen rampen 1928 en 1947 slachtoffers
Staatsmijn Hendrik.
Ondergetekende Wim
Schoenmaekers organiseert al ettelijke jaren Koempelmissen.
Tot 2016 vonden
die maandelijks plaats in de
Parochiekerk Sint Antonius van Padua in de Vrank, gemeente Heerlen.
Waarom maandelijks,
Limburg telde 12 mijnzetels dus iedere maand een mis
In verband met het sluite van bovengenoemd kerk heb ikde
Koempelmissenlaten onderbrengen in de Petrus en Pauluskerk te Schaesberg.
In de Koempelmis (slachtoffersherdenking)
mijn Willem-Sophia van november 2006
waren de heren Eddy Joosten en Theo
Jeurissen aanwezig.
Tijdens het
koffiedrinken na eerder genoemde mis opperde Eddy Joosten of hij ook een
dergelijke mis mocht organiseren in Rumpen voor het herdenken van de
slachtoffers omgekomen tijdens de ramp in 1947.
In maart 2007 vond de
herdenking van 60 jaar geleden plaats./
Ik heb geen
octrooi heb dergelijke activiteiten en
vond het idee prachtig.
Joosten en
Jeurissen organiseerden de herdenking.
Heb hen het draaiboek
te and gesteld en mij attributen uitgestald op de trappen van het altaar.
De heer Jeurissen
heeft tijdens die H. Mis een door hem geschreven tekst voorgelezen.
Daarna vinden ook bij
het monument op de dagen van de rampen herdenkingen plaats met kranslegging en
sprekers.
De kransen
werden (geschonken) door Begrafenis ondernemer Peters thans (Yarden)
Ieder jaar
vinden nog altijd de herdenkingen plaats bij het Schachtwiel geplaatst voor de
ingang van bovengenoemde mijn
3.Math
Cuvelier
Beste Wim,
Herdenkingsviering voor de verongelukte Limburgse mijnwerkers: initiatief
van diaken
Math Cuvelier
In 2002 kreeg ik een benoeming als diaken in de parochies van
Kerkrade-west. Bij mijn oriëntatie “ontdekte” ik de Gedachteniskapel voor de
verongelukte mijnwerkers. Het lag binnen de grenzen van de parochie
Terwinselen. Ik was onder de indruk en meteen had ik het idee om hier wat mee
te gaan doen. Ik nam contact op met vele ex-koempels die betrokken waren bij
het mijnmuseum, de gedachteniskapel, de koempelvieringen (toendertijd
in de kerk van de Vrank-Heerlen) enz... enz...Het idee was om een
herdenkingsviering te organiseren voor de verongelukte Limburgse mijnwerkers welke dan
zou plaatsvinden in de parochiekerk van Terwinselen, waarna een stille tocht
gehouden zou worden naar de Gedachteniskapel voor een kort gebedsmoment.
Na afloop zou er
dan ook nog gelegenheid moeten zijn voor
een “nazit” met koffie en cake, waarbij gelegenheid was om oude
herinneringen op te halen.
Het idee werd
omarmd en veel ex-koempels deden mee aan de organisatie.
Het werden stuk voor
stuk heel geslaagde en sfeervolle (en ook emotionele) bijeenkomsten met veel
ex-koempels en familieleden.
13 keer heeft
zo’n herdenking plaatsgevonden, de laatste keer in het Jaar van de Mijnen. De
dienst werd traditioneel gehouden op de zaterdag die het dichts bij 4 december
ligt. 4 december was en is namelijk voor de (ex-)mijnwerkers een belangrijke
dag. Op deze dag wordt het feest van de H. Barbara gevierd, de patrones van de
mijnwerkers. Deze heilige staat bij hen, en vele anderen, nog altijd in hoog
aanzien. In veel gesprekken uit het Limburgse mijnverleden komt nog geregeld
naar voren hoe H. Barbara mijnwerkers uit benauwde en gevaarlijke situaties
wist te redden. Desondanks zijn er, ook in en rondom de Limburgse mijnen, velen
verongelukt. Of zijn gestorven aan de “stub”. Zij
allen werden in de herdenkingsviering herdacht.
Gedurende de loop
der jaren haakten geleidelijk een groot aantal ex-koempels af, omdat zij met eigen
initiatieven waren gestart, wat ook goed was. Het mijnverleden kreeg daardoor
steeds meer aandacht.In het Jaar van de Mijnen
besloot ik daarom mijn initiatief af te ronden, want er waren ondertussen heel
wat andere activiteiten opgestart rondom de feestdag van H. Barbara.
Ik was blij dat
onze toenmalige bisschop, Mgr. Frans Wiertz, bij deze viering aanwezig kon zijn
en de hoofdcelebrant was,samen met de pastores van
Kerkrade-West zullen voorgaan.
Te vermelden is
dat al die jaren zowel Wim Schoenmaekers als Ger. Dautzenberg, beide
ex-koempels, trouw de functie van acoliet op zich namen.
Deze laatste
herdenkingsviering, in deze vorm, werd sfeervol en muzikaal opgeluisterd door
Hans Scheijen –bas/bariton en drie Sopranen: Miep
Smits, Bertine Doven en Wilmie Spierts.
De Organist was Bart v.Kerkvoort.
De dienst werd
afgesloten door het gezamenlijk zingen van het “Glück Auf”, het bekende
mijnwerkerslied.
Na deze dienst
werd, voorafgegaan door de mijnwerkersvereniging ‘de Limburgse Koempels’, de
stille tocht naar de Gedachteniskapel gehouden. Voor de mindervalide bezoekers
werd voor vervoer gezorgd worden. In de kapel was nog een kort gebedsmoment
zijn en werden 13 kaarsen (voor de 12 mijnen in Limburg en 1 kaars voor de
verongelukte mijnwerkers over de hele wereld) aangestoken. Na het spelen van de
“Last post” werd er nog een bloemstuk gelegd bij de gedenkmuur van de kapel.
Traditioneel was er daarna gelegenheid elkaar te ontmoeten in het oude
OVS-gebouw van de
Wilhelmina (nu
een vestiging van Relim). Daarmee werd dit initiatief afgesloten, ik denk er
nog altijd
met veel vreugde
op terug en ben nog altijd trots dat ik op deze wijze heb kunnen bijdragen om
herinneringen aan het mijnverleden te bewaren (ik ben ook niet voor niets een
zoon uit een mijnwerkersgezin en mijnwerkersfamilie!!).
De herdenkingen
zijn daarna doorgegaan, zij het in een andere vorm, rondom het oude OVS-gebouw
en de Gedachteniskapel. Diaken Math
Cuvelier
Heb het een eer gevonden om jaren bij deze
vieringen als acoliet te mogen deelnemen. Denk nog terug aan Pastoor Salden,
Dogge en Knubben. Zij zijn ons ontvallen maar leven in onze
gedachten voort. Wim nummer 300
4.Martin
Herbergs
Glück
Auf Wim
Gedachteniskapel.
Gelegen aan de Casinolaan 6 6372 XG
LANDGRAAF
Voor wat de Gedachteniskapel betreft
het navolgende,.
In het
begin van de jaren 70 wandelde ik met mijn zoontje over een gedeelte van het
terrein van de voormalige Staatsmijn Wilhelmina.
Op het
einde van dat terrein stond het gebouw van Ondergrondse Vakschool (OVS) en het
lijkenhuisje.
Het stond
er slooprijk bij. Erbarmelijk. Is dat wat onze overleden koempels verdienen?
Een
gedeelte van dt gebouw werd gebruikt als
schakelstation van de PLEM (Provinciale Limburgse Electriciteits
Maatschappij).
Respectloos
en onbeschoft om zo iets te laten vervallen.
Mannen die onder
en bovengronds tijdens de uitvoering van hun dagelijkse arbeid onder gruwelijke
omstandigheden zijn verongelukt en tot de dag van de begrafenis daar werden
opgebaard.
Wat denkt u
hoe de koempels die daar langs kwamen zich voelden?
Als de rode
lamp brandde werden zij er aan herinnerd daar is een van ons.
Geen mooi
aanzicht.
Er moet
iets gebeuren en vanaf dat moment ben ik gaan renoveren.
Het moest
een gedenkmonument worden als eerbetoon voor de slachtoffers.
De graven
op de kerkhoven werden geruimd en hun namen zouden verloren gaan.
Dit mag
niet gebeuren en daarom werd een Gedachtenismuur geplaatst.
Ook van de
buitenlandse mijnwerkers.
De mijnen
werden vermeld met daar onder de namen van de slachtoffers.
In het jaar
2002 werd de kapel en muur gewijd door Monseigneur Frans Wiertz.
Veel
nabestaanden vinden aldaar troost, maar ook koempels die hun kameraad hebben
moeten loslaten.
Zolang zij
in onze gedachten zijn leven zij voort,
Thans strooien families de as van overleden
mijnwerkers bij de kapel uit.
Voor velen een bedevaartsoord.
De droom
van Martin Herbergs uit Simpelveld ging in vervulling.
Vanaf 1969 speelde Martin met het idee dat er iets tastbaars moest
zijn voor de nabestaanden van de verongelukte mijnwerkers, ondergronds zowel
bovengronds. Op zijn initiatief werd het dodenhuisje van de Staatsmijn
Wilhelmina gerenoveerd en in het jaar 2002 in gebruik genomen als
gedachteniskapel. Het bouwkundig gedeelte van de kapel en de renovatie heeft
Ben Marell voor zijn rekening genomen.
De uitstraling van de kapel is fantastisch. Op een plaquette
staan alle namen van de verongelukte koempels (Limburgse mijnen) vermeld. Het
verzamelen van die namen (monnikenwerk) is geschied door
Wiel Miseré -medewerker bij het Staatstoezicht op de Mijnen
Ieder jaar, op de zaterdag die het kortst gelegen is bij 4 december,
het feest van St. Barbara, werd om 10 uur een H Mis opgedragen in de
Kerk van Terwinselen en daarna vindt in en bij de
Gedachteniskapel een herdenking plaats. Thans zijn de vieringen in het OVS
gebouw van de voormalige Staatsmijn Wilhelmina. Voorheen d’r Sjtiel nu Relim
genoemd. Er zijn nog tal van
nabestaanden die de naweeën –het verlies van hun dierbaren- nog dagelijks aan
den lijve ondervinden. Wij mogen hen nooit vergeten!!!!
De moker en beitel boven de ingang van meergenoemde kapel is het symbool van de
mijnwerkers.
Noot webmaster:
wij leggen als troost een arm om de schouders op deze manier
5 Sjef Maas
SJEF
MAAS
Fortunapark 24
6162 EH
Geleen
(
(046) 474 18 28
* sjef.maas@ziggo.nl
ENIGE GEGEVENS OVER AUTEUR: SJEF MAAS
Sjef Maas (1937): had als bedrijfsarchivaris
de leiding over de afdeling Archief en Documentatie van Linos
Advies (Heerlen), holding van het landelijk opererende NCIV, Koepel voor woningcorporaties.
Vakgericht stelde hij een boekwerk samen over archivering en documentatie bij
woningcorporaties, was vijftien jaar als docent verbonden aan het Bureau
Opleidingen van het NCIV en verzorgde daarvoor de cursus Archivering. Hij
publiceerde vakgericht over archivering en documentatie in de tijdschriften OPEN
en NVBA Nieuws. In 1997 schreef hij tezamen met
collega-bedrijfsarchivaris en streekhistoricus Harry Strijkers het boek: 50
Jaar NVBA 1947-1997. Een halve eeuw georganiseerde bedrijfsarchivistiek
in Nederland.
Hij schreef vanuit zijn werkzaamheden bij Linos
Advies twaalf jubileumboeken voor woningcorporaties. Als redacteur van het
personeelsblad van NCIV-Linos Advies leverde hij
daarvoor 75 artikelen. Als heemkundige (hij is bestuurslid en secretaris
geweest van de Heemkundevereniging Geleen) schreef hij een aantal bijdragen
voor het tijdschrift Heemkundevereniging Geleen, gericht op
volkshuisvestelijke aspecten en de historie (als zijn grote hobby) van de
(voormalige) Limburgse mijnindustrie en redigeerde hij de Nieuwsbrief.
Als bestuurslid van de Bedrijfsledengroep-Linos
Advies van de vakbond De Unie leverde hij de teksten van twaalf jaargangen voor
het jaarboekje.
In 1998 verscheen van zijn hand de uitvoerige bio- bibliografie: Een
Oud-Gelener in de Nieuwe Wereld over de
sinds 1952 in de USA wonende historicus professor dr. Arthur Schrijnemakers.
In 2000 verzorgde hij voor de website: www.lindenheuvel.nl van het
Wijkplatform Lindenheuvel de tekst over de historie van de Geleense
wijk Lindenheuvel.
In 2001 leverde hij voor de tentoonstelling: 100 jaar steenkool te Waterschei-Genk
(Belgisch-Limburg) voor het gelijknamige tentoonstellingsgedeelte de tekst,
getiteld: Nederland en Staatsmijnen in Limburg.
In 2003 is Sjef Maas voor zijn verdiensten wegens het bewaken,
bewaren en uitdragen van het cultureel erfgoed koninklijk onderscheiden.
Van 2003 – 2007 maakte hij deel uit van de redactie van het Contactblad
IVN afdeling Geleen. In genoemd Contactblad werden dertien artikelen
van de auteurlijke hand van Sjef Maas geplaatst.
In 2004 leverde hij voor het Géon –
Museum voor Geologie en Mijnbouwhistorie in het kader van het Open Monumenten Weekend in het
historische schachtgebouw van de Oranje-Nassaumijn I te Heerlen een
tentoonstellingsinbreng en verzorgde hij zijn diapresentatie, getiteld: De
Limburgse mijnen en de volkshuisvesting.
In 2005 leverde hij voor het Limburgs
Tijdschrift voor Genealogie de bijdrage: Posma:
Een belangrijke mijnbouwersfamilie in Limburg.
Tevens kwam in 2005 van zijn hand gereed de uitgave: Bladerend door de
jaargangen van de Oranje-Nassaupost … Een opsomming van circa 900 geselecteerde
artikelen.
In november 2005 verzorgde hij in coauteurschap
met Peter Boudewijn het cursusonderdeel “Sanderbout”. Organisatie: Vereniging
Sittards Verleden. Daarbij leverde hij als lessyllabus de uitgave: Jan Stuyt: architect van de 121 woningen te Sanderbout-Kleindorp, Sittard.
In het kader van de herdenking Parkstad
veertig jaar na de mijnsluiting presenteerde hij in december 2005 in het
Museum Industrion te Kerkrade zijn voordracht,
getiteld: De volkshuisvesting in de Mijnstreek als gevolg van de komst van
de mijnindustrie.
In 2006 (december) verscheen van zijn hand in het bekende Historisch Jaarboek voor het Land van Zwentibold het
artikel: “De Aafgebrende Gaaskaetel”.
Een nieuw oorlogsmonument voor Geleen, maar … met schoonheidsfout? In 2007 (december) verscheen in genoemd Historisch Jaarboek zijn artikel: Cokesbereiding
door Staatsmijnen. In 2007 stond BiblioNova Stein
namelijk stil bij het thema: Staatsmijnen in Limburg: veertig jaar geleden
(in 1967) sloten Staatsmijn
Maurits en Cokesfabriek Maurits.
Op 5 april 2007
hield Sjef Maas daarover een dialezing in BiblioNova Stein.
Tevens was van hem aldaar een kleine tentoonstelling te zien over de
cokes- cokesbereiding door
Staatsmijnen. Op 6 april 2007 vervolgens was Sjef Maas daarover eveneens te
horen op L1-Radio in de uitzending van radioreporter Chris Németh.
Op 4 maart 2008 hield hij voor de Federatie Historie
Sittard-Geleen-Born een diapresentatie, getiteld: Cokesbereiding door
Staatsmijnen. In het kader van het Project “Grünmetropole” verzorgde hij zonet genoemde diapresentatie
op 24 mei te Alsdorf-Annapark (D.) en op 8 juni 2008 te Schinnen, Plinthos-Daniken. Vanuit het Project “Grünmetropole”
schreef hij op verzoek van het Bergbaumuseum Grube
Anna e.V., Alsdorf (D.) in hun tijdschrift, nummer 29
– december 2008, het artikel: Das Bombardement von Geleen am 5. Oktober 1942
(Het Bombardement van Geleen).
In verband met zijn participatie in het project De Koempel Verhaalt, kwam voorjaar 2010
zijn bijdrage gereed voor de site: www.dekoempelverhaalt.nl getiteld: Wandelend door de
woonwijken van de mijnwerkers in onze Mijnstreek… Een impressieve schets.
In de cyclus jubileumboeken woningcorporaties voltooide hij eind
2010, met medewerking van Frans Duits, de uitgave, getiteld: Een terugblik.
met het oog op de toekomst – Veertig jaar Woningvereniging Nederweert 1968 –
2008.
In het kader van Erfgoeddag (op
22 april) en de internationale kunsttentoonstelling Manifesta9, gehouden
van 2 juni – 30 september 2012 in Genk (B.), leverde hij op
uitnodiging van de vzw. Het Mijn-Verleden
een tentoonstellingsinbreng in het Mijndepot Waterschei (Mijngebouw André
Dumont) over de patrones der mijnwerkers Sint-Barbara plus een tekstbijdrage,
getiteld: De Nederlands-Limburgse Mijnstreek en de verering van Sint-Barbara
voor het op Erfgoeddag door vzw. Mijn-Verleden uitgegeven magazine Sint-Barbarakrant. Eveneens en wel als aangepaste en bewerkte
versie in de Duitse taal, leverde hij dit artikel (wederom) op verzoek van het
te Alsdorf (D.) gevestigde Bergbaumuseum Grube Anna e.V., met als titel: Das niederländische-Limburger
Kohlenrevier und die Verehrung
von Sankt-Barbara. En wel voor het
verenigingsorgaan Glückauf, nummer 37 van
december 2012.
In het kader van het aanstaande Jaar
van de Mijnen 2015 publiceerde hij in het Historisch
Jaarboek voor het Land van Zwentibold 2014
(december) het artikel: Vaarwegen en havens in de Westelijke Mijnstreek.
Deel I: het probleem van het steenkooltransport. In het tweede deel van dit
artikel komt in het volgende Jaarboek
2015 in beeld: Haven Stein, inclusief het Gemeentelijk Havenbedrijf
Stein.
In 2017 schonk hij aan het Nederlands
Mijnmuseum te Heerlen zijn collectie (van 608 stuks) grotendeels unieke, oude
ansichtkaarten over de Limburgse mijnen plus zijn in de loop van enkele
tientallen jaren aangelegde en bijgehouden dossiers (136 stuks) over tal van
facetten van het Limburgse mijngebeuren.
Sinds 2017 participeert hij in het
project van de stichting Hub Cobben-Prijs; een nieuwe
prijs voor sociale strijd en rechtvaardigheid in Limburg. Hub Cobben heeft zich
in de jaren 1970 ambitieus ingezet om de (te) lage mijnwerkerspensioenen
verbeterd te krijgen. Om dit streven kracht bij te zetten vond onder aanvoering
van Hub Cobben als apotheose op 18 september 1975 de bekende en indrukwekkende Mars
op Den Haag plaats. Op 18 september 2018 kon de Hub Cobben-Prijs voor de eerste keer
worden uitgereikt in het gemeentehuis te Heerlen.
Met de uitgave begin december 2019 van zijn allerlaatste boek,
getiteld: EXSURGIT WICHERS! Straten
voor ir. Sjaak Ex en ir. Kees Wichers, als eerbetoon aan twee pioniers van het
Staatsmijnbedrijf, sloot hij zijn auteursrechtelijke activiteiten af.
+ In MEMORIAM +
= Pastoor
René Graat =
“De Heer plukt zich zijn bloemen zelf,
maar niemand weet wanneer HIJ zich zal
bukken.”
Het is zeer moeilijk om de juiste
woorden te vinden,
te omschrijven hoeveel wij gaven om
Pastoor Graat.
Een mensenzoon die die ons geschonken
werd
als dienaar van God en van ALLE mensen,
die trots was op zijn roeping en de
manier hoe HIJ
jaren lang in Afrika en ons bediende op
onze wensen.
Pastoor Graat kende ieder van zijn
parochie kinderen,
maar ook Jonkheid – Harmonie –
Schutterij - Parochianen
en iedereen was Hem lief en niemand kon
Hem daaraan hinderen.
Opgegroeid tussen de Mijnwerkers
kinderen te Heerlerbaan,
met Sint Barbaraviering herinnerde in
zijn preek hieraan.
Hoe vaak hoorden wij Hem niet spreken
over zijn Ouderlijkhuis,
over zijn Familie die Hij jaren moest
missen zo ver van huis.
Hij vertelde gelukkig te zijn in zijn
DRIE PAROCHIES te werken,
in Seniorenhuizen en Ziekenhuis, als
zielenherder de zwakke te sterken.
Mensen die Hem Goed kenden en dagelijks
met Hem verkeerden,
zagen in Hem de ideale Priester en
Dienaar Gods en Maria vereerder.
Pastoor René Graat die veel vergde van
zichzelf in Afrika en hier,
die op alle feesten aanwezig was en
hield van een goed glas bier.
Een Priester en Mens om nooit te
vergeten en in ons hart te dragen,
HEER neem Hem bij U op bij U in de
Hemel willen wij U beleefd vragen.
IEMAND die zoveel om anderen gaf en Uw
opdracht zo goed volbracht,
weten wij in ons verdriet zeker dat U
Hem Uw Hemel verwacht.
Frans Stollman.
Terug klik hier
********************************************************************************************
Mijnlampmonument
Terwinselen
Boek over Staatsmijn Wilhelmina klik op gele tekst
Staatsmijn
Wilhelmina (Monument)
Is onthuld
op 29 september 2019.
Beste Wim, ik weet niet
of je al gehoord heb dat wij bezig zijn met een monument voor de mijnwerkers
van Staatsmijn Wilhelmina. Misschien kun je dat ook op je site vermelden. Het
banknummer voor sponsoring is NL72RBRB0778012069 ten name van M E
VANDERBROECK. Alvast bedankt. Groeten Jo Knobbe
De bewoners van Terwinselen willen een mijnlamp
terug als monument
In 1952 stond maandenlang op de splitsing
Vloedgraafstraat- Schaesbergweg aldaar bij
het Vredehofje een vier meter hoge van
metaal gemaakte mijnlamp. En die gaf ‘s avonds licht.
Jo Knobbe heeft een boek
geschreven en wil met de opbrengst daarvan en
andere toezeggingen dit monument
realiseren.
Gedicht van Jo Knobbe
Voor hen die
crepeerden
Voor hen die langzaam wegteerden
Voor hen die hun zinnen verloren
En voor hen die toch op Barbara zworen
Voor hen: het is voor bij koempels, Rust Zacht
Gedicht Frans Stollman
“ Vuur ALLE Lü “
Flaich
nit mieë zoeë
döks
draa jedaad
mar zicher nit versjèse,
is de KOELLAMP die
noen
brent óp d’r Sjtaat.
Woa
d’r koelman boave en
óngereëdiesj
werket
zie jeld verdenent
en ziech
aldaag wèsjet.
Die lamp brent nit aldaag
alling
vuur d’r Sjlepper of Huier
en d’r Sjtiejer va vruier,
ze brent aldaag vuur ALLE Lü
óch óp d’r daag van hü.
De lamp vroagt ós um de tsied
van d’r Koelman noeëts tse verjèse,
aan die lü die doa ’t leëve
jove en durch
d’r SJTUB d’r körper hant versjlèse.
Vier dinke aan de lü va Vóls- Lemiesj –
Bóches
– Zumpelveld – Vielle –
Nieswieler-
Ubachsberg – de Huls
en alles drumhin,
de kinger
vertselle uvver de koeltsied
hat werkelieg óch hü nog zin.
Sjtonde
óngerwèg midde in de naat
woeëd me mit de bus
noa d’r Sjtaat braad,
DAAG-MIDDAAG of
NAATSJIECH
d’r koelman sjtöng ummer trui paraat.
Mar Zuid -Limburg zal
óch nit verjèse
wie me duch d’r JAAS vuur jek woeëd versjlèse,
’t sjwoar
verdeende jeld moeët d’r koelman misse
óch dat darf me rui-ieg de kinger losse wisse.
Vöal
Verdraos - Leed – Pieng en Ermód
koam
in hoeshallinge - dörper en
veraine neer,
óch dat en alles lieët de brennende lamp ós wisse
los hure….. Glück
Auf…vier hure ’t nog jeer.
Frans Stollman.
Wie heeft nog bijzonderheden over Theodorus van Leyen? Is afgwikkeld
Bedankt:
antwoorden kunt u via mijn mail op mijn homepage
De
persoon ( 1e van links) is opzichter Theodorus van Leyen (Leijen)
geboren
op
1-10-1889 te Den Bommel (ZH) en overleden op 8-2-1956 te Terwinselen.
Hij
was opzichter op de Staatsmijn Wilhelmina te Terwinselen en woonde met
zijn
gezin in Terwinselen tegenover de Heem tuin.
Met
aanvullende gegevens over deze persoon, kan ik weer een stukje toevoegen
aan
het familie register.
Theodorus
was een oom van mijn vader.
Avé
Hubert
Personen die
mijnwerkers gingen werven in Joegoslavië zijn aldaar helaas verongelukt.
Info verkregen van
petekind Martin van der Heyden. Een van de slachtoffers Martin Garaj is zijn oom.
Het grafnummer is 516
A op de Begraafplaats Heerlerheide.
De overledenen zien
wij niet maar zijn wel onder ons.
Zo lang onze
dierbaren in onze gedachten zijn bestaan zij!!!!
Beste Wim,
Oud-Kerkradenaar
Paul Geilenkirchen beschrijft in zijn boek de sluiting en liquidatie van de
Domaniale Mijn Maatschappij
Vorige week is mijn nieuwste boek
verschenen. Het gaat over de nadagen van de Domaniale Mijn en de ellende die de
mijnsluiting voor Kerkrade met zich mee heeft gebracht.
Samenvatting:
Op 29 augustus 1969 kwam het laatste
wagentje met steenkool uit de Domaniale Mijn naar boven. In Kerkrade hingen die
vrijdag de vlaggen niet halfstok. Velen waren opgelucht dat het tijdperk van de
mijnbouw eindelijk voorbij was. Het gros van de mijnwerkers had intussen ander
werk gevonden. Hoe ingrijpend de gevolgen van de mijnsluiting waren, zou pas
blijken toen de economische crisis van de jaren zeventig uitbrak. Sommige
oud-mijnwerkers kwamen voor de tweede keer op straat te staan. Het
werkloosheidspercentage liep op tot het hoogste van de provincie. Kerkrade kwam
in een diepe crisis terecht, die tot ver in de jaren tachtig zou voortduren.
Oud-Kerkradenaar
Paul Geilenkirchen beschrijft in zijn boek de sluiting en liquidatie van de
Domaniale Mijn Maatschappij, pakweg van de Mijnnota van Den Uyl tot het
faillissement in 1996 met een uitloop naar 2014. Het gaat over begrippen als
afvloeiing en wederaanpassingsregelingen, over de
worsteling van burgemeesters om de monocultuur van de mijnbouw te doorbreken,
over de liquidatie die zich door een rechtszaak jarenlang voortsleepte, over
monumentale relicten uit de mijnbouwtijd en over instortende mijnschachtjes in
het Wormdal. In dit boek staat nu eens niet de
mijnwerker centraal, maar het bedrijf, de beleidsmakers, de directeuren en de
politici.
'De Domaniale Mijn in Beeld' (188 pagina's,
circa 200 foto’s, hardcover, ISBN: 9789462543515) is gepubliceerd via het self publishingplatform
Limburger.nl/mijnboek. Prijs € 28,75 excl. verzendkosten.
Het boek is te koop in de webshop van
dagblad De Limburger http://www.mooilimburgswebshop.nl/products/222289
Glück Auf
Paul
Marcinelle Zie
verder ook herdenking even naar beneden scrollen
Op 8 augustus 1956
werd Europa opgeschrikt door een vreselijke ramp in Marcinelle (België)
in de mijn le Bois du Cazier.
Ingenieur Jan Humberto Stroom uit Molenberg-Heerlen
daalde die dag terstond af om zijn koempels die ondergronds waren te redden.
Hij verongelukte en werd pas 7 maanden daarna
gevonden. Hij en de overige koempels zullen wij nooit vergeten.
Zijn laatste rustplaats in Heerlen
In de maand februari worden de koempels van
onderstaande ramp herdacht
De mensen stallen ook mijnspullen uit.
Foto
van Roy Simons
Zwarte
treurlinten aan de Davylampen tijdens de maandelijkse
herdenkingen.
Herdenking
mijnramp van 8 augustus 1956 “Le Bois du Cazier”op 8
augustus 2009
Op klokslag 8.10uur (aanvang ramp) werd op het complex
van bovengenoemde mijn begonnen met het afroepen van de namen van de
slachtoffers.
Familieleden, mijnwerkers in tenue, verenigingen en verschillende delegaties
stonden opgesteld.
Na iedere naam werd een slag op de klok gegeven en
ieder stond daar als aan de grond genageld bij.
Daarna begaf zich iedereen naar de vrije ruimte onder
de schacht waar een oecumenische dienst plaatsvond met geestelijken van
verschillende godsdiensten.
Nummer 300 mocht tijdens die dienst ook een tekst
voorlezen.
Prions le Seigneur de la paix
il nous a révélé le vrai sens du service:
Qu’il inspire et soutienne
Les responsables politiques économiques et sociaux,
Afin qu’íls gardent toujours
Le
souci des travailleurs et
de leurs familles
Laat
ons de vredevolleHeer bidden:
hij
die ons de ware zin van de dienst geopenbaard heeft:
moge
Hij de politieke, economische en sociale verantwoordelijken
Inspireren
en ondersteunen
steeds
zorg te dragen voor de arbeiders en hun families.
Na de dienst begaven wij ons per bus naar het centrun van Marcinelle. Bij het mijnwerkersmonument werden
door veel delegaties kransen gelegd gedragen door twee mijnwerkers in vol ornaat.
Vervolgens per bus naar het kerkhof.
Wederom kransleggingen bij het monument. Daar achter
bevinden zich de graven.
Ik had ook de eer samen met een mijnwerker een krans
te dragen namens de Mijnwerkersverening Wallonie. Ik had mij gestoken in het mijnwerkerstenue en
voorzien van de petlamp en benzinelamp.
De Italiaanse vereniging bleef nog stilstaan bij de plaqette op het kerkhof.
Terug gekomen op het mijnterrein was er een korte
receptie.
De dag werd afgesloten met een koud buffet op het
eerder genoemde terrein.
De dag heeft een zware indruk achtergelaten en men is
tijdens zo een herdenking verdoofd.
Men voelt er nu nog de ramp
De nabestaanden waarvoor men dit doet worden op deze
manier niet vergeten.
Sjaak Rook die het initiatief voor deze bijwoning heeft
genomen werd vergezeld door de heer en mevrouw Jasker
en ondergetekende.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
************************************************************************************************************************************
Kunstwerk in Palemig-Heerlen
Op zaterdag
3 oktober is in Palemig een kunstwerk
onthuld ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de wijkraad. De wijkraad wil met deze
permanente herinnering de wijkbewoners
danken voor de steun de afgelopen 2 jaar. Het kunstwerk is een
kleine tijdreis: bovenaan is het kasteel
Schaesberg in steen verbeeld,
uit de tijd dat de toenmalige heren van Schaesberg nog de dienst uitmaakten en veel Palemigers nog hun nering
vonden in het houden van schapen (de ' koe' voor de arme man). Naderhand kwam welvaart doordat de steenkoolmijnen meer dan voldoende werk
verschaften. De meeste Palemigers vonden emplooi op de ON-mijnen I en IV. In het kunstwerk is dit
verbeeld door enkele zwarte lagen (naamse steen). Thans zitten we
rondom Palemig met zilverzandwinning. Een nieuwe delfstof
van internationale betekenis. De zwarte
lagen worden daarom afgewisseld
met witte: een verwijzing naar het zilverzand
uit het Mioceen.
En wat de toekomst brengt? In ieder geval nieuwe energiebronnen
zoals zonne-energie. Midden in het kunstwerk
bevindt zich een glazen strip die 's avonds wordt verlicht
op basis van een zonnecel. Het belangrijkste element in het kunstwerk is
echter de afbeelding van Sint
Barbara. Door de eeuwen heen
is zij nog
steeds prominent aanwezig
in de wijk: denk maar aan de kapel, de kapel in de Sint Barbarastraat en de missen die telkens
in december hier aan deze heilige worden opgedragen. Voor liefhebbers van kunst, maar vooral
ook voor ex koempels de moeite waard om een
kijkje te komen nemen in Palemig.
Peter
Pauwels, secretaris Wijkraad
Palemig.
***************************************************************************************************************************************
Monument
Monument
Kerkhof Heerlerheide (foto webmaster)
Tempelaars
M en Savelsberg R alhier begraven.
|
|
|
Copyright
van twee bovenstaande foto’s Ton Renselaar
Deze foto’s
zijn gemaakt op de executieplaats in de Hamert in Bergen (Noord-Limburg), waar
in mei 1943 o.a drie mijnwerkers werden doodgeschoten
door de nazi's. De mijnwerker Toussaint is herbegraven op het kerkhof in
Hoensbroek.
***********************************************************************************************************
Tijdens de
carnavalsoptocht van 2008 in Heerlerheide gesignaleerd. Mijnwater volledig in
de belangstelling.
Eerste Prijs
***********************************************************************************************
***********************************************************************************************************
Slogan: ("Fundament van het heden is ons mijnbouw
verleden") Hub Daemen
******