Berichten naar homepage
Laatst bijgewerkt op:
Oude berichten worden direct verwijderd:
Geplaatst op Zie mededelingen
11 juli 2021 : Gedichten Wiel Roeselers op link Kompels in mijn site
5 juli 2021 : Datums Koempelmissen naar
15 augustus en 5 september Klik hier
4 juli 2021 : pioniers na de
mijnsluiting
13 juni 2021 : In verband met corona
vervallen de Koempelmissen tot augustus
13 juni 2021 : Zie bij
onderwerp Gedichten Frans Stollman Tekst uitstervend Ras
4 juni 2021 : Boterhammenstaking bericht
26 juni 1945 zie bij onderwerp Algemeen
2 mei 2021 : Bij protocol herdenkingen met
Kranslegging aangevuld
23 december 2020 : Bij onderdeel foto’s Foto Holzfigur Bergmann Erzgebirge
(Mijnwerker uit hout gesneden)
20 december 2020 : Steenkolenmijn Valkenburg Copyright Cor
Dammer bij link foto’s
13 november
2020 : Zie gedichten Frans Stollman
nieuw Sint Barbara 2020
30 september 2020 : Zie onderwerp mijnwerkerslied D’r Sjach wordt de
Schacht van de Staatsmijn Hendrik bezongen
,
17 juni 2020 : Gedichten Frans Stollman aangevuld.
12 april :
In memoriam Pastoor Graat Klik hier
19 oktober 2019 : gedicht van Frans Stollman
over mijnlamp in Terwinselen. Klik op gedicht
18 juli 2018` : wie heeft nog bijzonderheden
over Theodorus Leyen zie foto op dit blad klik hier
17 december 2018 : Frans Stollman:
bij onderwerp gedichten “Barbaradaag” 2018
Kleine
reportage herdenking Rampmijn le Bois du Cazier klik hier
Koempelmissen wil organiseren kan ik u van
dienst zijn. De webmaster.
Mijnlampmonument
Terwinselen klik hier
Koempelmissen vangen aan om 11.00uur !!!
Plaats van samenkomst:
Parochiekerk Petrus en Paulus Landgraaf
Vinden maandelijks plaats
Koempelmissen jaar 2021
Landgraaf Aanvang 11.00 uur (www.mijnbouwwim.nl)
Zie verder de tabel met
uitvoerenden
Zondag 15 augustus
Zondag 5 september
Zondag 24 oktober
Zondag 14 november
Zondag 5 december
Blijf gezond en hartelijke
groeten,
Pastoer Freek Jongen
Koempelmissen 2021 Petrus en Paulus Kerkstraat (Schaesberg) Landgraaf Aanvang 11.00 uur
(www.mijnbouwwim.nl)
|
Zondag |
Zetel |
Ondergronds verongelukt |
Bovengronds verongelukt |
Gezelschap Na belsignaal 2 maal 4 +1 en 2 aanvang heilige
mis en inzet muziek door gezelschap |
Der Steiger kommt Deze 3 strofen |
|
24 januari |
Oranje Nassau II |
52 |
9 |
Gemengd koor Petrus en Paulus Schaesberg Pavlina
Heckman |
Ja |
|
21 februari |
Oranje Nassau I |
73 |
38 |
Paul van
Loo |
Ja |
|
21 maart vervalt |
Staatsmijn Hendrik |
128 |
24 |
Parkstad Saxofoonkwartet |
Ja |
|
11april vervalt |
Oranje Nassau III |
76 Noemen: Jan Beckers |
7 |
Ensemble 72 olv Ben Bloemer |
Ja |
|
16 mei vervalt |
Maurits |
130 |
65 waarvan 12 op de cokesfabriek |
gereserveerd |
Ja |
|
27 juni vervalt |
Laura |
98 |
24 |
Livia Hagen,
begeleid door Pavlina Ognanova |
Ja |
|
18 juli vervalt |
Wilhelmina |
104 |
23 |
Gregoriaans Koor |
ja |
|
15 augustus gaat door |
Emma |
172 |
40 |
Wiel Sijstermans |
ja |
|
5 september gaat door |
Julia |
44 |
12 |
Dameskoor Petrus en Paulus olv
Pavlina Ognanova |
ja |
|
24 oktober |
Domaniale |
140 |
28 |
Cantara Valkenburg |
Ja |
|
14
november |
Willem Sophia |
76 |
15 |
Karen Coenen Sopraan |
Ja |
|
5 december |
Barbara- en Koempelmis
Oranje Nassau IV |
27 |
3 |
Fanfare Sint Barbara Glück Auf,
Landgraaf |
ja |
|
1. Glück auf! Glück auf! |
2. Hat's angezünd't, |
6. Und kehr'
ich heim |
eindverantwoording: Wim Schoenmaekers!!!!). Hoofdacoliet Ger Dautznenberg,
in processie wierooksvat Acolieten: Hans Jacobs en Toon Buchmeyer Collectanten: kerkmeesters, tweede collecte met koelpatsj Barbaradrager: Ton de Vries Naast de communieuitdelers Hans Jacobs, Toon Buchmeyer Dautzenberg (brengt de hostie naar koor met acoliet) Welkomstwoord Wim, Comité Schoenmaekers, Dautzenberg, Bij afwezigheid van een persoon wijs ik vervanger aan. Einde Mis Muziek Wachten.koempels
staan opgesteld |
Copyright John Coervers
Trouwe bezoekers van de koempelmissen. (koempelclubje)nieuwe kapelaan Sebastian Eriyangalath eerste heilige Mis datum 16 september
2018
Personen die de Nederlandse mijnbouw na de sluiting weer
hebben doen herleven.
Noem dat
pioniers en hebben de basis gelegd dat het mijngebeuren nu nog levendig wordt
gehouden. Hun namen mogen niet verloren gaan.
Hun taak wordt
nu voortgezet door anderen. Gelukkig!!!
Het initiatief
om hen te noemen komt van mij want ze zijn
heel becheiden.
1. Gerrit Duijkers Nieuwenhagen
Beste
Wim,
Op 6 januari 1996 werd ik door de voorzitter van
Service Gilde Landgraaf, Ed Silvertant, uitgenodigd
voor de jaarvergadering van her SGL. Na zijn welkomst woord deed hij een
voorstel: we zijn bezig met de voorbereidingen van de viering van het 1e
lustrum in 1997. We willen de gemeenschap van Landgraaf een cadeau aanbieden. Iedereen
die een goed idee heeft kan dit kenbaar maken. Ik deed een voorstel: de
geschiedenis van de mijnbouw in Limburg in de vorm van een project, genaamd:
“Op zoek naar het zwarte goud”. Inhoud van het project zou kunnen zijn: het
ontstaan van steenkool, onderzoek van de aanwezigheid van steenkool in
Limburg, de exploitatie ervan door particuliere en Staatsmijnen, de
opkomst, bloeitijd en de neergang van deze industrie.
Ook de sluiting van de mijnen, de maatschappelijke
en sociale gevolgen ervan zouden uitgebreid aan de orde moeten komen evenals
alternatieve energiebronnen, zoals water- , zonne-, wind- en kernenergie.
Bovenstaande is uitgebreid op papier gezet.
De reactie van het Bestuur was positief. De
presentatie zou gegeven kunnen worden aan de groepen 7 en 8 van de basisscholen
in Landgraaf. Met twee personen hebben we alle scholen (15 in totaal) bezocht
en ons voorstel aan de directeuren uitgelegd.
4 scholen wilden in het project stappen onder
voorwaarde dat het geen theoretisch verhaal van ca. 3 uur zou worden. Dit
hebben we opgelost door filmpjes over de mijnen te vertonen en 2 kisten met
attributen die ondergronds gebruikt werden, zoals benzinelamp, schiettoestel,
afbouwhamer, mijnwerkerskleding, en nog veel meer te demonstreren. We kregen
zoveel respons dat zich het tweede jaar 8 scholen zich aansloten , het jaar
daarna alle scholen. Ondertussen hadden we een groep van 8 oud-mijnwerkers gerecruteerd om ons te assisteren. Het aantal scholen werd
uitgebreid tot Parkstad, Heuvelland en de westelijke mijnstreek. Zelfs de grens
over in Herzogenrath werd het gymnasium bezocht met
het project. 14 jaar hebben we scholen bezocht en in totaal ruim 15.000
leerlingen de geschiedenis van de mijnbouw in Limburg kunnen bijbrengen. Bijval
kreeg het SGL van collega Gilden in Nederland.
Jammer dat vandaag de dag de kranten vol staan dat
de herinnering aan het mijnverleden levendig gehouden moet blijven, niet
vermeldend dat het SGL jaren bezig is geweest om het tegendeel in de praktijk
te bewijzen.
Wim,
Met dit verslagje heb ik, denk ik, aan je verzoek
voldaan. Ben blij dat je hieraan een vervolg wilt geven.
Gluck auf,
Gerrit Duijkers
2.Historie.
Idee van de
herdenkingen Staatsmijn Hendrik komt van Eddy Joosten
Verantwoordelijk voor
deze tekst Wim Schoenmaekers webmaster
Ontstaan herdenkingen rampen 1928 en 1947 slachtoffers
Staatsmijn Hendrik.
Ondergetekende
Wim Schoenmaekers organiseert al ettelijke jaren Koempelmissen.
Tot
2016 vonden die maandelijks plaats in de
Parochiekerk Sint Antonius van Padua in de Vrank, gemeente Heerlen.
Waarom
maandelijks, Limburg telde 12 mijnzetels dus iedere maand een mis
In
verband met het sluite van bovengenoemd kerk heb ikde Koempelmissenlaten onderbrengen in de Petrus en
Pauluskerk te Schaesberg.
In
de Koempelmis (slachtoffersherdenking)
mijn Willem-Sophia van november 2006
waren de heren Eddy Joosten en Theo
Jeurissen aanwezig.
Tijdens
het koffiedrinken na eerder genoemde mis opperde Eddy Joosten of hij ook een
dergelijke mis mocht organiseren in Rumpen voor het herdenken van de
slachtoffers omgekomen tijdens de ramp in 1947.
In
maart 2007 vond de herdenking van 60
jaar geleden plaats./
Ik
heb geen octrooi heb dergelijke
activiteiten en vond het idee prachtig.
Joosten
en Jeurissen
organiseerden de herdenking.
Heb
hen het draaiboek te and gesteld en mij attributen
uitgestald op de trappen van het altaar.
De
heer Jeurissen heeft tijdens die H. Mis een door hem
geschreven tekst voorgelezen.
Daarna
vinden ook bij het monument op de dagen van de rampen herdenkingen plaats met kranslegging en sprekers.
De kransen werden (geschonken) door Begrafenis ondernemer Peters
thans (Yarden)
Ieder jaar vinden nog altijd de herdenkingen plaats bij het
Schachtwiel geplaatst voor de ingang van bovengenoemde mijn
3.Math Cuvelier
Beste Wim,
Herdenkingsviering
voor de verongelukte Limburgse mijnwerkers: initiatief van diaken
Math
Cuvelier
In 2002
kreeg ik een benoeming als diaken in de parochies van Kerkrade-west. Bij mijn
oriëntatie “ontdekte” ik de Gedachteniskapel voor de verongelukte mijnwerkers.
Het lag binnen de grenzen van de parochie Terwinselen.
Ik was onder de indruk en meteen had ik het idee om hier wat mee te gaan doen.
Ik nam contact op met vele ex-koempels die betrokken waren bij het mijnmuseum,
de gedachteniskapel, de koempelvieringen (toendertijd
in de kerk van de Vrank-Heerlen) enz... enz...Het idee was om een
herdenkingsviering te organiseren voor de
verongelukte Limburgse mijnwerkers welke dan zou plaatsvinden in de
parochiekerk van Terwinselen, waarna een stille tocht
gehouden zou worden naar de Gedachteniskapel voor een kort gebedsmoment.
Na afloop
zou er dan ook nog gelegenheid moeten zijn voor
een “nazit” met koffie en cake, waarbij gelegenheid was om oude
herinneringen op te halen.
Het idee werd
omarmd en veel ex-koempels deden mee aan de organisatie.
Het werden
stuk voor stuk heel geslaagde en sfeervolle (en ook emotionele) bijeenkomsten
met veel ex-koempels en familieleden.
13 keer
heeft zo’n herdenking plaatsgevonden, de laatste keer in het Jaar van de
Mijnen. De dienst werd traditioneel gehouden op de zaterdag die het dichts bij
4 december ligt. 4 december was en is namelijk voor de (ex-)mijnwerkers een
belangrijke dag. Op deze dag wordt het feest van de H. Barbara gevierd, de
patrones van de mijnwerkers. Deze heilige staat bij hen, en vele anderen, nog
altijd in hoog aanzien. In veel gesprekken uit het Limburgse mijnverleden komt
nog geregeld naar voren hoe H. Barbara mijnwerkers uit benauwde en gevaarlijke
situaties wist te redden. Desondanks zijn er, ook in en rondom de Limburgse
mijnen, velen verongelukt. Of zijn gestorven aan de “stub”.
Zij allen werden in de herdenkingsviering herdacht.
Gedurende de
loop der jaren haakten geleidelijk een groot aantal ex-koempels af, omdat zij
met eigen initiatieven waren gestart, wat ook goed was. Het mijnverleden kreeg
daardoor steeds meer aandacht.In het Jaar van de
Mijnen besloot ik daarom mijn initiatief af te ronden, want er waren
ondertussen heel wat andere activiteiten opgestart rondom de feestdag van H.
Barbara.
Ik was blij
dat onze toenmalige bisschop, Mgr. Frans Wiertz, bij deze viering aanwezig kon
zijn en de hoofdcelebrant was,samen met de pastores
van Kerkrade-West zullen voorgaan.
Te vermelden
is dat al die jaren zowel Wim Schoenmaekers als Ger. Dautzenberg, beide
ex-koempels, trouw de functie van acoliet op zich namen.
Deze laatste
herdenkingsviering, in deze vorm, werd sfeervol en muzikaal opgeluisterd door
Hans Scheijen –bas/bariton en drie Sopranen: Miep
Smits, Bertine Doven en Wilmie Spierts.
De Organist was Bart v.Kerkvoort.
De dienst
werd afgesloten door het gezamenlijk zingen van het “Glück Auf”,
het bekende
mijnwerkerslied.
Na deze
dienst werd, voorafgegaan door de mijnwerkersvereniging ‘de Limburgse
Koempels’, de stille tocht naar de Gedachteniskapel gehouden. Voor de
mindervalide bezoekers werd voor vervoer gezorgd worden. In de kapel was nog
een kort gebedsmoment zijn en werden 13 kaarsen (voor de 12 mijnen in Limburg
en 1 kaars voor de verongelukte mijnwerkers over de hele wereld) aangestoken.
Na het spelen van de “Last post” werd er nog een bloemstuk gelegd bij de
gedenkmuur van de kapel. Traditioneel was er daarna gelegenheid elkaar te
ontmoeten in het oude OVS-gebouw van de
Wilhelmina
(nu een vestiging van Relim). Daarmee werd dit
initiatief afgesloten, ik denk er nog altijd
met veel
vreugde op terug en ben nog altijd trots dat ik op deze wijze heb kunnen
bijdragen om herinneringen aan het mijnverleden te bewaren (ik ben ook niet
voor niets een zoon uit een mijnwerkersgezin en mijnwerkersfamilie!!).
De
herdenkingen zijn daarna doorgegaan, zij het in een andere vorm, rondom het
oude OVS-gebouw en de Gedachteniskapel. Diaken
Math Cuvelier
Heb het een eer gevonden om jaren bij deze vieringen
als acoliet te mogen deelnemen. Denk nog terug aan Pastoor Salden,
Dogge en Knubben. Zij zijn
ons ontvallen maar leven in onze gedachten voort. Wim nummer 300
4.Martin Herbergs
Glück Auf Wim
Gedachteniskapel.
Gelegen
aan de Casinolaan 6 6372 XG LANDGRAAF
Voor wat de
Gedachteniskapel betreft het navolgende,.
In het begin van de jaren 70 wandelde ik met mijn zoontje over een
gedeelte van het terrein van de voormalige Staatsmijn Wilhelmina.
Op het einde van dat terrein stond het gebouw van Ondergrondse
Vakschool (OVS) en het lijkenhuisje.
Het stond er slooprijk bij. Erbarmelijk. Is dat wat onze overleden
koempels verdienen?
Een gedeelte van dt gebouw werd gebruikt
als schakelstation van de PLEM (Provinciale Limburgse Electriciteits
Maatschappij).
Respectloos en onbeschoft om zo iets te laten vervallen.
Mannen die onder en bovengronds tijdens de uitvoering van hun dagelijkse
arbeid onder gruwelijke omstandigheden zijn verongelukt en tot de dag van de
begrafenis daar werden opgebaard.
Wat denkt u hoe de koempels die daar langs kwamen zich voelden?
Als de rode lamp brandde werden zij er aan herinnerd daar is een
van ons.
Geen mooi aanzicht.
Er moet iets gebeuren en vanaf dat moment ben ik gaan renoveren.
Het moest een gedenkmonument worden als eerbetoon voor de
slachtoffers.
De graven op de kerkhoven werden geruimd en hun namen zouden
verloren gaan.
Dit mag niet gebeuren en daarom werd een Gedachtenismuur
geplaatst.
Ook van de buitenlandse mijnwerkers.
De mijnen werden vermeld met daar onder de namen van de
slachtoffers.
In het jaar 2002 werd de kapel en muur gewijd door Monseigneur
Frans Wiertz.
Veel nabestaanden vinden aldaar troost, maar ook koempels die hun
kameraad hebben moeten loslaten.
Zolang zij in onze gedachten zijn leven zij voort,
Thans
strooien families de as van overleden mijnwerkers bij de kapel uit.
Voor
velen een bedevaartsoord.
De droom van Martin Herbergs uit
Simpelveld ging in vervulling. Vanaf 1969 speelde Martin met het
idee dat er iets tastbaars moest zijn voor de nabestaanden van de verongelukte
mijnwerkers, ondergronds zowel bovengronds. Op zijn initiatief werd het
dodenhuisje van de Staatsmijn Wilhelmina gerenoveerd en in het jaar 2002 in
gebruik genomen als gedachteniskapel. Het bouwkundig gedeelte van de kapel en
de renovatie heeft Ben Marell voor zijn
rekening genomen.
De
uitstraling van de kapel is fantastisch. Op een plaquette staan alle namen van
de verongelukte koempels (Limburgse mijnen) vermeld. Het verzamelen van die
namen (monnikenwerk) is geschied door Wiel Miseré -medewerker
bij het Staatstoezicht op de Mijnen
Ieder jaar, op de zaterdag die het kortst gelegen is bij 4 december,
het feest van St. Barbara, werd om 10 uur een H Mis opgedragen in de
Kerk van Terwinselen en daarna vindt in
en bij de Gedachteniskapel een herdenking plaats. Thans zijn de vieringen
in het OVS gebouw van de voormalige Staatsmijn Wilhelmina. Voorheen d’r Sjtiel nu Relim genoemd. Er zijn nog tal van nabestaanden die de
naweeën –het verlies van hun dierbaren- nog dagelijks aan den lijve
ondervinden. Wij mogen hen nooit vergeten!!!!
De moker en beitel boven de ingang van meergenoemde kapel is het symbool van de
mijnwerkers.
Noot webmaster: wij leggen als troost een arm om de schouders op
deze manier
+ In MEMORIAM +
= Pastoor
René Graat =
“De Heer plukt zich zijn bloemen
zelf,
maar
niemand weet wanneer HIJ zich zal bukken.”
Het is
zeer moeilijk om de juiste woorden te vinden,
te omschrijven
hoeveel wij gaven om Pastoor Graat.
Een
mensenzoon die die ons geschonken werd
als
dienaar van God en van ALLE mensen,
die
trots was op zijn roeping en de manier hoe HIJ
jaren
lang in Afrika en ons bediende op onze wensen.
Pastoor
Graat kende ieder van zijn parochie kinderen,
maar
ook Jonkheid – Harmonie – Schutterij - Parochianen
en
iedereen was Hem lief en niemand kon Hem daaraan hinderen.
Opgegroeid
tussen de Mijnwerkers kinderen te Heerlerbaan,
met
Sint Barbaraviering herinnerde in zijn preek hieraan.
Hoe
vaak hoorden wij Hem niet spreken over zijn Ouderlijkhuis,
over
zijn Familie die Hij jaren moest missen zo ver van huis.
Hij
vertelde gelukkig te zijn in zijn DRIE PAROCHIES te werken,
in
Seniorenhuizen en Ziekenhuis, als zielenherder de zwakke te sterken.
Mensen
die Hem Goed kenden en dagelijks met Hem verkeerden,
zagen
in Hem de ideale Priester en Dienaar Gods en Maria vereerder.
Pastoor
René Graat die veel vergde van zichzelf in Afrika en hier,
die op
alle feesten aanwezig was en hield van een goed glas bier.
Een
Priester en Mens om nooit te vergeten en in ons hart te dragen,
HEER
neem Hem bij U op bij U in de Hemel willen wij U beleefd vragen.
IEMAND
die zoveel om anderen gaf en Uw opdracht zo goed volbracht,
weten
wij in ons verdriet zeker dat U Hem Uw
Hemel verwacht.
Frans Stollman.
Terug klik hier
********************************************************************************************
Mijnlampmonument
Terwinselen
Boek over Staatsmijn Wilhelmina klik op gele tekst
Staatsmijn Wilhelmina
(Monument)
Is onthuld op 29 september 2019.
Beste Wim, ik weet niet
of je al gehoord heb dat wij bezig zijn met een monument voor de mijnwerkers
van Staatsmijn Wilhelmina. Misschien kun je dat ook op je site vermelden. Het
banknummer voor sponsoring is NL72RBRB0778012069 ten name van M E
VANDERBROECK. Alvast bedankt. Groeten Jo Knobbe
De bewoners van Terwinselen
willen een mijnlamp terug als monument
In 1952 stond maandenlang op de
splitsing Vloedgraafstraat- Schaesbergweg
aldaar bij het Vredehofje een
vier meter hoge van metaal gemaakte mijnlamp. En die gaf ‘s avonds
licht.
Jo Knobbe
heeft een boek geschreven en wil met de opbrengst daarvan en andere toezeggingen dit monument realiseren.
Gedicht van Jo Knobbe
Voor hen die crepeerden
Voor hen die langzaam wegteerden
Voor hen die hun zinnen verloren
En voor hen die toch op Barbara zworen
Voor hen: het is voor bij koempels,
Rust Zacht
Gedicht Frans Stollman
“ Vuur ALLE Lü “
Flaich nit
mieë zoeë
döks draa
jedaad
mar
zicher nit versjèse,
is
de KOELLAMP die noen
brent óp d’r Sjtaat.
Woa d’r koelman boave en
óngereëdiesj werket
zie
jeld verdenent
en
ziech aldaag wèsjet.
Die
lamp brent nit aldaag
alling vuur d’r Sjlepper of Huier
en
d’r Sjtiejer va vruier,
ze
brent aldaag vuur ALLE Lü
óch
óp d’r daag van hü.
De
lamp vroagt ós um de tsied
van
d’r Koelman noeëts tse verjèse,
aan
die lü die doa ’t leëve jove en durch
d’r
SJTUB d’r körper hant versjlèse.
Vier
dinke aan de lü va Vóls- Lemiesj –
Bóches – Zumpelveld
– Vielle – Nieswieler-
Ubachsberg
– de Huls en alles drumhin,
de
kinger vertselle uvver de koeltsied
hat
werkelieg óch hü nog zin.
Sjtonde óngerwèg
midde in de naat
woeëd me mit de bus noa d’r Sjtaat braad,
DAAG-MIDDAAG
of NAATSJIECH
d’r
koelman sjtöng ummer trui paraat.
Mar
Zuid -Limburg zal óch nit verjèse
wie
me duch d’r JAAS vuur jek woeëd versjlèse,
’t
sjwoar verdeende jeld moeët d’r koelman misse
óch
dat darf me rui-ieg de kinger losse wisse.
Vöal Verdraos - Leed – Pieng en Ermód
koam in hoeshallinge - dörper en veraine neer,
óch
dat en alles lieët de brennende
lamp ós wisse
los
hure….. Glück Auf…vier hure ’t nog jeer.
Frans
Stollman.
Wie heeft nog bijzonderheden over
Theodorus van Leyen?
Bedankt: antwoorden kunt u via mijn mail op mijn
homepage
De persoon ( 1e van links) is opzichter Theodorus
van Leyen (Leijen) geboren
op
1-10-1889 te Den Bommel (ZH) en overleden op 8-2-1956 te Terwinselen.
Hij
was opzichter op de Staatsmijn Wilhelmina te Terwinselen
en woonde met
zijn
gezin in Terwinselen tegenover de Heem tuin.
Met
aanvullende gegevens over deze persoon, kan ik weer een stukje toevoegen
aan
het familie register.
Theodorus
was een oom van mijn vader.
Avé
Hubert
Personen
die mijnwerkers gingen werven in
Joegoslavië zijn aldaar helaas verongelukt.
Info
verkregen van petekind Martin van der Heyden. Een van de slachtoffers Martin Garaj is zijn oom.
Het
grafnummer is 516 A op de Begraafplaats
Heerlerheide.
De
overledenen zien wij niet maar zijn wel onder ons.
Zo
lang onze dierbaren in onze gedachten zijn bestaan zij!!!!
Beste Wim,
Oud-Kerkradenaar
Paul Geilenkirchen beschrijft in zijn boek de
sluiting en liquidatie van de Domaniale Mijn Maatschappij
Vorige week is mijn nieuwste boek
verschenen. Het gaat over de nadagen van de Domaniale Mijn en de ellende die de
mijnsluiting voor Kerkrade met zich mee heeft gebracht.
Samenvatting:
Op 29 augustus 1969 kwam het laatste
wagentje met steenkool uit de Domaniale Mijn naar boven. In Kerkrade hingen die
vrijdag de vlaggen niet halfstok. Velen waren opgelucht dat het tijdperk van de
mijnbouw eindelijk voorbij was. Het gros van de mijnwerkers had intussen ander
werk gevonden. Hoe ingrijpend de gevolgen van de mijnsluiting waren, zou pas
blijken toen de economische crisis van de jaren zeventig uitbrak. Sommige
oud-mijnwerkers kwamen voor de tweede keer op straat te staan. Het werkloosheidspercentage
liep op tot het hoogste van de provincie. Kerkrade kwam in een diepe crisis
terecht, die tot ver in de jaren tachtig zou voortduren.
Oud-Kerkradenaar
Paul Geilenkirchen beschrijft in zijn boek de
sluiting en liquidatie van de Domaniale Mijn Maatschappij, pakweg van de
Mijnnota van Den Uyl tot het faillissement in 1996 met een uitloop naar 2014.
Het gaat over begrippen als afvloeiing en wederaanpassingsregelingen,
over de worsteling van burgemeesters om de monocultuur van de mijnbouw te
doorbreken, over de liquidatie die zich door een rechtszaak jarenlang
voortsleepte, over monumentale relicten uit de mijnbouwtijd en over instortende
mijnschachtjes in het Wormdal. In dit boek staat nu
eens niet de mijnwerker centraal, maar het bedrijf, de beleidsmakers, de
directeuren en de politici.
'De Domaniale Mijn in Beeld' (188
pagina's, circa 200 foto’s, hardcover, ISBN: 9789462543515) is gepubliceerd via
het self publishingplatform
Limburger.nl/mijnboek. Prijs € 28,75 excl. verzendkosten.
Het boek is te koop in de webshop van
dagblad De Limburger http://www.mooilimburgswebshop.nl/products/222289
Glück Auf
Paul
Marcinelle Zie verder ook
herdenking even naar beneden scrollen
Op 8 augustus 1956 werd Europa opgeschrikt door een vreselijke
ramp in Marcinelle (België) in de mijn le Bois du Cazier.
Ingenieur Jan Humberto
Stroom uit Molenberg-Heerlen daalde die dag terstond af om zijn koempels die
ondergronds waren te redden.
Hij verongelukte en werd pas 7 maanden
daarna gevonden. Hij en de overige koempels zullen wij nooit vergeten.
Zijn laatste rustplaats in Heerlen
In de maand februari worden de koempels
van onderstaande ramp herdacht
De mensen stallen ook mijnspullen uit.
Foto
van Roy Simons
Zwarte
treurlinten aan de Davylampen tijdens de maandelijkse
herdenkingen.
Herdenking mijnramp van 8 augustus 1956 “Le Bois du Cazier”op 8 augustus 2009
Op klokslag 8.10uur (aanvang ramp) werd op
het complex van bovengenoemde mijn begonnen met het afroepen van de namen van
de slachtoffers.
Familieleden, mijnwerkers in tenue, verenigingen en verschillende delegaties
stonden opgesteld.
Na iedere naam werd een slag op de klok
gegeven en ieder stond daar als aan de grond genageld bij.
Daarna begaf zich iedereen naar de vrije
ruimte onder de schacht waar een oecumenische dienst plaatsvond met
geestelijken van verschillende godsdiensten.
Nummer 300 mocht tijdens die dienst ook
een tekst voorlezen.
Prions le Seigneur
de la paix
il nous a révélé le vrai sens du service:
Qu’il inspire et soutienne
Les responsables
politiques économiques et sociaux,
Afin qu’íls gardent toujours
Le
souci des travailleurs et
de leurs familles
Laat
ons de vredevolleHeer bidden:
hij
die ons de ware zin van de dienst geopenbaard heeft:
moge
Hij de politieke, economische en sociale verantwoordelijken
Inspireren en ondersteunen
steeds
zorg te dragen voor de arbeiders en hun families.
Na de dienst begaven wij ons per bus naar
het centrun van Marcinelle.
Bij het mijnwerkersmonument werden door veel delegaties kransen gelegd gedragen
door twee mijnwerkers in vol ornaat.
Vervolgens per bus naar het kerkhof.
Wederom kransleggingen bij het monument.
Daar achter bevinden zich de graven.
Ik had ook de eer samen met een mijnwerker
een krans te dragen namens de Mijnwerkersverening Wallonie. Ik had mij gestoken in het mijnwerkerstenue en
voorzien van de petlamp en benzinelamp.
De Italiaanse vereniging bleef nog
stilstaan bij de plaqette op het kerkhof.
Terug gekomen op het mijnterrein was er
een korte receptie.
De dag werd afgesloten met een koud buffet
op het eerder genoemde terrein.
De dag heeft een zware indruk
achtergelaten en men is tijdens zo een herdenking verdoofd.
Men voelt er nu nog de ramp
De nabestaanden waarvoor men dit doet
worden op deze manier niet vergeten.
Sjaak Rook die het initiatief voor deze
bijwoning heeft genomen werd vergezeld door de heer en mevrouw Jasker en ondergetekende.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
************************************************************************************************************************************
Kunstwerk in Palemig-Heerlen
Op zaterdag 3 oktober is in Palemig een
kunstwerk onthuld ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan
van de wijkraad. De wijkraad
wil met deze
permanente herinnering de wijkbewoners
danken voor de steun de afgelopen 2 jaar. Het kunstwerk is
een kleine tijdreis: bovenaan is het
kasteel Schaesberg in steen verbeeld, uit de tijd dat
de toenmalige heren van Schaesberg nog de dienst uitmaakten en veel Palemigers nog hun nering vonden
in het houden van schapen (de ' koe' voor de arme man). Naderhand kwam welvaart doordat
de steenkoolmijnen meer dan voldoende werk
verschaften. De meeste Palemigers vonden emplooi op de ON-mijnen I en IV. In het kunstwerk is dit
verbeeld door enkele zwarte lagen (naamse steen). Thans zitten we
rondom Palemig met zilverzandwinning. Een nieuwe delfstof
van internationale betekenis. De zwarte
lagen worden daarom afgewisseld
met witte: een verwijzing naar het zilverzand
uit het Mioceen.
En wat de toekomst brengt? In ieder geval nieuwe energiebronnen
zoals zonne-energie. Midden in het kunstwerk
bevindt zich een glazen strip
die 's avonds wordt verlicht op basis
van een zonnecel. Het belangrijkste element in het kunstwerk is echter de afbeelding van Sint Barbara. Door de eeuwen heen is zij
nog steeds prominent aanwezig in de wijk: denk maar aan de kapel,
de kapel in de Sint Barbarastraat en de missen die telkens
in december hier aan deze heilige worden opgedragen. Voor liefhebbers van kunst, maar vooral
ook voor ex koempels de moeite waard om een
kijkje te komen nemen in Palemig.
Peter Pauwels, secretaris Wijkraad Palemig.
***************************************************************************************************************************************
Monument
Monument
Kerkhof Heerlerheide (foto webmaster)
Tempelaars
M en Savelsberg R alhier begraven.
|
|
|
Copyright
van twee bovenstaande foto’s Ton Renselaar
Deze foto’s
zijn gemaakt op de executieplaats in de Hamert in Bergen (Noord-Limburg), waar
in mei 1943 o.a drie mijnwerkers werden doodgeschoten
door de nazi's. De mijnwerker Toussaint is herbegraven op het kerkhof in
Hoensbroek.
***********************************************************************************************************
Tijdens de
carnavalsoptocht van 2008 in Heerlerheide gesignaleerd. Mijnwater volledig in
de belangstelling.
Eerste
Prijs
***********************************************************************************************
***********************************************************************************************************
Slogan: ("Fundament van het heden is ons mijnbouw
verleden") Hub Daemen
******